Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/8902 Esas 2015/12938 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ... İŞ MAHKEMESİ
Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş, Dairemizin 21.10.2013 gün ve 2011/ 36799 Esas, 2013/ 26221 Karar sayılı kararı ile zamanaşımı yönünden bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, bozma sonrası yapılan yargılama sonunda, zamanaşımı definin sonuca etkili olmadığı gerekçesi ile bozmaya karşı direnilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

Dairemizin “Davalı tarafça ıslahtan sonra zamanaşımı savunmasında bulunulmuş olup süresinde yapılan zamanaşımı itirazı değerlendirilmeksizin sonuca gidilmesi hatalı olup hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir ” gerekçesi ile verilen karara karşı yerel mahkemece “…fazla mesai ve ... ücreti alacakları yönünden ıslah dilekçesi sunulmadığı, kıdem tazminatının akdin feshi tarihinden itibaren 10 yıllık zamanaşımına tabii olduğu ve dosya kapsamında 10 yıllık zamanaşımı süresinin ıslah dilekçesinin verildiği ve harcın yatırıldığı 19/01/2011 tarihi itibariyle de dolmadığı anlaşılmakla ıslah edilip de zamanaşımına uğrayan herhangi bir alacak kalemi bulunmadığı…” gerekçesi ile direnilmiş olup, direnmenin doğru olduğu, yerel mahkemesince bu hususun düzeltildiği anlaşıldığından, dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 02/04/2015 tarihinde oy birliği ile karar verildi.