İftira - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/783 Esas 2020/14299 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/783
Karar No: 2020/14299
Karar Tarihi: 25.06.2020

İftira - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/783 Esas 2020/14299 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir iftira davasında, sanıkların suçu işlemediği, isnat edilen fiillerin gerçek olmadığı ve müştekiler hakkında kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiği belirtilmiştir. Ancak, müşteki vekilinin temyiz itirazları sonucunda kararın bozulduğu ve sanıkların TCK'nın 267/1, 43/2-1 maddelerine göre cezalandırılması gerektiği vurgulanmıştır.
TCK'nın 267/1 maddesi, \"iftira\" suçunu tanımlarken, 43/2-1 maddesi ise \"iftira sonucu kamu görevlisinin görevini yapmasını engelleme\" suçunu düzenlemektedir.

8. Ceza Dairesi 2019/783 E. , 2020/14299 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İftira
HÜKÜMLER : Beraat

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; Sanıklar... ve ... katılan ..."ın sanık ..."nın öz kardeşi olduğunu ve katılan ... ile evli bulunduğunu, katılanların zihinsel engelli... ile ... isminde çocuklarının olduğunu, ... ve..."ı dövdüklerini, aç bıraktıklarını, onlara bakmadıklarını belirterek şikayetçi olmuşlar ise de yapılan soruşturmada gerek mağdur beyanları gerekse tanık ... beyanı gerek..."ın öğretmeni tanık ..."ın beyanları ile çocuklar da darp cebir izine rastlanmadığına dair rapor dikkate alındığında, sanıkların isnatlarının gerçek olmadığının anlaşılmasıyla müştekiler hakkında kovuşturmaya yer olmadığına dair ek karar verildiği, sanıkların böylelikle katılanların üzerine atılı suçları işlemediğini bildiği halde sırf katılanlar hakkında soruşturma ve kovuşturma başlamasını sağlamak için fiiller isnad etmek suretiyle üzerine atılı iftira suçunu işlediği sabit olmakla eylemine uyan TCK.nın 267/1,43/2-1 maddesi gereğince cezalandırılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 25.06.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.