Çocuğun basit cinsel istismarı - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/655 Esas 2015/11887 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/655
Karar No: 2015/11887
Karar Tarihi: 21.12.2015

Çocuğun basit cinsel istismarı - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/655 Esas 2015/11887 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Demre Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanığın çocuğun cinsel istismarına teşebbüs suçunu oluşturabileceği ve konut dokunulmazlığının ihlali suçları yönünden yargılanması gerektiği hükmedilmiştir. Ancak, dosyanın üst derece ağır ceza mahkemesinde incelenmesi gerektiği, bu sebeple mahkemenin görevsizlik kararı vermesi gerektiği gözetilmemiş ve yargılamaya devam edilmiştir. Bu nedenle, sanığın temyiz itirazları üzerine 14. Ceza Dairesi tarafından hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak ise TCK'nın 103/2. maddesi, 5235 sayılı Kanunun 10 ve 12. maddeleri ile 5271 sayılı CMK'nın 4. maddesi hükümlerine atıfta bulunulmuştur.

14. Ceza Dairesi 2014/655 E. , 2015/11887 K.
"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 14 - 2012/202210
MAHKEMESİ : Demre Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 13.05.2011
NUMARASI : 2010/107 Esas, 2011/49 Karar
SUÇ : Çocuğun basit cinsel istismarı, konut dokunulmazlığının ihlali

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle, 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanun ile getirilen düzenlemeler de gözetilip dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdurenin aşamalarda sanığın, olay gecesi uyumakta olduğu odaya gelip "seninle birlikte olmak istiyorum" diyerek ağzını kapatıp boğazını tutmak suretiyle bağırmasını engellemesinin ardından sarılıp öpmeye çalıştığı sırada direnip bağırarak yardım istemesi nedeniyle kendisini bırakıp olay yerinden kaçtığına dair anlatımları karşısında, sanığın eyleminin TCK"nın 103/2. maddesinde düzenlenen çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs suçunu oluşturabileceği, bu suç ile bağlantılı konut dokunulmazlığının ihlali suçları yönünden yargılama yaparak delillerin değerlendirilmesi ve suç vasfının tayini görevinin üst dereceli ağır ceza mahkemesine ait olduğu dikkate alınarak, 5235 sayılı Kanunun 10, 12 ve 5271 sayılı CMK"nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yargılamaya devamla yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, ceza miktarları itibariyle kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla sair yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 21.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.