Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/852 Esas 2019/1530 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ: Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi

TÜRK MİLLETİ ADINA
Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince davanın kısmen kabulüne karar verilmesi üzerine taraf vekillerince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine, davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, davacı vekilinin istinaf başvurusunun kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararının taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
KARAR
1–Taraf vekillerinin, maddi tazminata ve davalı vekilinin manevi tazminata yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde, Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararlar için kesinlik sınırının karar tarihi itibariyle 41.530,00 TL olduğu, Davacı vekilinin dava ve ıslah dilekçesi birlikte değerlendirildiğinde 35.733,62 TL maddi tazminat ile 290.000,00 TL manevi tazminat talebinde bulunduğu, Yerel Mahkemece verilen kararda maddi tazminat isteminin kabulü ile 35.733,62 TL maddi tazminata ve manevi tazminat isteminin kısmen kabulü ile 20.000,00 TL manevi tazminata hükmedildiği, taraf vekillerinin istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararda 6100 sayılı HMK’nun 353/1-b-1. Maddesi gereğince davalı vekilinin istinaf başvurularının esastan reddine, davacı vekilinin istinaf başvurusunun ise manevi yönünden kabulü ile yeniden hüküm kurularak 35.733,62 TL maddi tazminat ile 35.000,00 TL manevi tazminat karar verildiği ve bu kararın taraf vekillerince temyize getirildiği dikkate alındığında, davalı aleyhine hükmedilen maddi ve manevi tazminat miktarları ile maddi tazminatın reddolan kısmı bulunmadığı dikkate alındığında Bölge Adliye Mahkemesi kararının bu yönleri ile temyiz kabiliyeti olmayıp, bu yöne ilişkin temyiz itirazlarının H.M.K."nun 362/1-a maddesi uyarınca KESİNLİKTEN REDDİNE,
2-Davacı vekilinin manevi tazminat hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise, dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine, Bölge Adliye Mahkemesi kararında bir isabetsizlik bulunmadığından, davacı vekilinin dayandığı temyiz kapsam ve nedenlerine göre yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün bu yöne ilişkin kısmının ONANMASINA, dosyanın ilk derece Mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlerden davacıya yükletilmesine, 04/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.