Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15998 Esas 2020/1711 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/15998
Karar No: 2020/1711
Karar Tarihi: 25.02.2020

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15998 Esas 2020/1711 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sahte belge hazırlama suçu işleyen sanığın suçlu olduğuna karar verdi. Ancak mahkumiyete ilişkin karar bazı noktalarda hatalı bulundu. Öncelikle, aynı anda gerçekleşen fiillerde zincirleme suça ilişkin hükümlerin uygulanmaması gerektiği belirtildi. Ancak belge sayısının temel cezanın tayininde nazara alınması gerektiği ifade edildi. Bu nedenle, aynı anda ele geçirilen suça konu belgelerin farklı zamanlarda düzenlendiğine dair bir tespit bulunmadığı gözetilmeden TCK’nin 43. maddesi uygulanarak fazla ceza tayini yapıldığı belirtildi. İkinci olarak, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi’nin kararıyla yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade edildi. Bu nedenlerle, sanık müdafinin temyiz nedenleri kabul edildi ve karar BOZULDU.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 43. ve 53. maddeleri uygulanmıştır.

11. Ceza Dairesi 2017/15998 E. , 2020/1711 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, Mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık müdafinin diğer temyiz nedenlerinin reddine, ancak;
1- 5237 sayılı TCK"nin 43. maddesinde, "değişik zamanlarda" ibaresinin yer alması karşısında; aynı anda gerçekleşen fiillerde zincirleme suça ilişkin hükümlerin uygulanma olanağı bulunmadığı, ancak belge sayısının TCK"nin 61. maddesi uyarınca temel cezanın tayininde nazara alınması gerektiği, somut olayda, aynı anda ele geçirilen suça konu belgelerin farklı zamanlarda düzenlendiğine dair bir tespit bulunmadığı gözetilmeden TCK’nin 43. maddesinin uygulanması ile fazla ceza tayini,
2- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.