MAHKEMESİ : ... ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ (İŞ)
DAVA :Davacı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalılardan ... avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, ücret alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, fazla mesai, hafta tatili ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödenmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının ücretleri ihtirazi kayıt koymada kabul ettiğini, alacakların zamanaşımına uğradınığı, davanın yetkili mahkemede açılmadığını belirterek davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Karar, davalı ... vekilince temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle, kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı ...nin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Fazla mesai İş Kanununa göre haftalık 45 saati aşan çalışmadır. Bu nedenle fazla çalışma ücreti haftalık hesaplanmalıdır. 4857 sayılı Yasa ile yürülüğe giren 41 ve 63.maddeler birlikte değerlendirildiğinde haftalık çalışma 45 saati geçmese dahi günlük fiili çalışmanın 11 saati aşması halinde 11 saati geçen çalışma fazla mesai sayılır.
Somut uyuşmazlıkta, davacının haftalık çalışma süresi 45 saati geçmese dahi raporda da belirtildiği üzere ayda 2 gün vardiya değişimi nedeniyle 16 saat çalışma olduğu ve 2 saat ara dinlenmesi düşüldüğünde günlük fiilen 14 saat çalışıldığı böylece bu sürenin 3 saatinin
fazla çalışma olduğu anlaşıldığından davacının aylık fazla çalışma süresinin 3x2=6 saat olduğunun kabulü ile sonuca gidilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
3- Dosyada davacının ücretlerinin ödenmesini düzenleyen TİS ya da bireysel iş sözleşmesi yoktur. Ayrıca davacı tarafından davalı işverenler dava tarihinden önce ihtar ile temerrüde düşürülmemiştir. Bu nedenle dava dilekçesi ile istenilen toplam 200 TL alacağın faizi dava tarihinden başlatılmalıdır. Mahkemece bu hususun infazda tereddüte yol açacağı düşünülmeden faizin belirsiz bir tarih olan “doğum tarihinden” başlatılmasına karar verilmesi hatalıdır.
4- Hükmedilen miktarın net mi yoksa brüt mü olduğunun kararda belirtilmemesinin de infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi hatalı olup, kararın bozulması gerekmiştir..
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.