Neticesi sebebiyle ağırlaşmış kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/1531 Esas 2020/4217 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1531
Karar No: 2020/4217
Karar Tarihi: 02.03.2020

Neticesi sebebiyle ağırlaşmış kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/1531 Esas 2020/4217 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bozma kararı sonrası verilen hükümde, ilkelere uyulmadan gerekçeden yoksun olarak yazılı şekilde hüküm kurulması ve sanığa ek savunma hakkı tanınmadan iddianamede gösterilmeyen kanun maddesinin uygulanması nedeniyle, mahkemenin kararı bozuldu. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararları, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 141/3. maddesi, 5271 sayılı CMK'nin 34, 230 ve 289. maddeleri ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 05.05.2015 tarih, 2014/8-145 Esas ve 2015/145 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere, mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak sağlayacak şekilde açık olması gerektiği ve Yargıtayın bu işlevini yerine getirebilmesi için, kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eyleminin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekir. Bozulan karar uyarınca, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hüküm bu nedenlerden 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca isteme uygun BOZULMASINA karar verildi.
Kanun maddeleri:
- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 141/3. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 34, 230 ve 289. maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nin 86/1 ve 87/1-

3. Ceza Dairesi 2020/1531 E. , 2020/4217 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Neticesi sebebiyle ağırlaşmış kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Hadjianastassiou/Yunanistan, 16.12.1992; Van de Hurk/Hollanda, 19.04.1994; Hiro Balani/İspanya 09.12.1994; Ruiz Torija/İspanya, 09.12.1994) kararlarında, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 141/3. maddesinde, 5271 sayılı CMK"nin 34, 230 ve 289. maddeleri ile Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05.05.2015 tarih, 2014/8-145 Esas ve 2015/145 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere, mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak sağlayacak şekilde açık olması gerektiği ve Yargıtayın bu işlevini yerine getirebilmesi için, kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eyleminin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekirken, bozma ilamı sonrası verilen kararda, önce hükme atıf yapılarak açıklanan ilkelere uyulmadan gerekçeden yoksun olarak yazılı şekilde hüküm kurulması,
2) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas- 2017/247 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK’nin 86/1 ve 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine muhalefet edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun BOZULMASINA, 02.03.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.