Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2015/68 Esas 2015/891 Karar Sayılı İlamı

6. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/68
Karar No: 2015/891
Karar Tarihi: 29.01.2015

Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2015/68 Esas 2015/891 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul Anadolu 20. Sulh Hukuk Mahkemesi tarafından verilen bir tahliye davasına dair karar incelenmiştir. İmar amacıyla yapılan tamir, tadilat, haklı ihtar ve işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemiyle açılan davada, mahkeme yeniden inşa ve imar nedeniyle tahliyeyi kabul etmiştir. Ancak diğer tahliye talepleri reddedilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen kararda, kiralananın yeniden inşa veya imar amacıyla esaslı onarımı, genişletilmesi ya da değiştirilmesi için açılacak davaların süresi ile ilgili olarak Türk Borçlar Kanunu'nun 350/2. maddesi ve 328. maddesi gereğince belirli veya belirsiz süreli sözleşmelerde sürenin bitiminden bir ay içinde açılması gerektiği belirtilmiştir. Kiraya verenin bu süre içinde dava açmayacağına dair yazılı bildirim yapması halinde davanın, bildirimi takip eden uzayan bir kira yılı sonuna kadar açılabileceği ifade edilmiştir. Davada taraflar arasında kira süresi konusunda anlaşmazlık olduğu için, davacının kira sözleşmesinin süresiz olduğunu yazılı belge ile kanıtlayamadığı, \"her türlü delil\" sözcüğünü kullanarak yemin deliline dayandığı belirtilmiştir. Bu nedenle mahkemenin eksik inceleme ile karar verdiği ve kararın bozulması gerektiği vurgulanmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri, Türk Borçlar Kanunu'nun 350/2., 328. ve 353. maddeleridir.

6. Hukuk Dairesi 2015/68 E. , 2015/891 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 20. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 01/10/2014
NUMARASI : 2014/2-2014/523

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, imar amacıyla esaslı tamir ve tadilat, iki haklı ihtar ve işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne, davalının yeniden imar ve inşaa nedeniyle tahliyesine, diğer tahliye taleplerinin reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Türk Borçlar Kanununun 350/2. maddesi hükmüne göre kiralananın yeniden inşa veya imar amacıyla esaslı onarımı, genişletilmesi ya da değiştirilmesi için açılacak davaların belirli süreli sözleşmelerde sürenin sonunda, belirsiz süreli sözleşmelerde bu kanunun 328. maddesinde fesih bildirimi için öngörülen sürelere uyularak belirlenecek tarihten başlayarak bir ay içinde açılması gerekir. TBK.’nun 353. maddesi uyarınca kiraya veren daha önce veya en geç davanın açılması için öngörülen sürede dava açacağını kiracıya yazılı olarak bildirmişse, dava, bildirimi takip eden uzayan bir kira yılı sonuna kadar açılabilir. Dava açma süresi kamu düzenine ilişkin olup davalı ileri sürmese bile mahkemece kendiliğinden gözönünde bulundurulması gerekir.
Olayımıza gelince; davacı davada 01/01/2006 başlangıç tarihli ve süresiz sözlü kira sözleşmesine dayanmış, davalı ise kira sözleşmesinin başlangıç tarihine karşı çıkmayarak süresinin 10 yıl olduğunu savunmuştur. Davanın süresinde açılıp açılmadığının denetlenebilmesi için kira sözleşmesinin süresinin bilinmesi gerekir. Bu durumda davacı kiralayan kira sözleşmesinin süresiz olduğunu yazılı belge ile kanıtlayamadığına göre dava dilekçesinde ve delil listesinde "her türlü delil" sözcüğünü kullanmakla yemin deliline de dayandığından davacıya kira süresi konusunda davalıya yemin teklif etme hakkının hatırlatılması ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA ve davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 29/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.