MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Mağdurlar ..., ... ve ...’ya karşı nitelikli yağma suçlarından hükümlü ... hakkında Kadıköy 1. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 31.12.2002 gün, 2002/368- 465 sayılı kararı ile 765 sayılı yasanın 497/2, 59/2 (3 kez), 71, 77/1. maddeleri uyarınca verilen 36 yıl mahkumiyet hükmü Yargıtay 6. Ceza Dairesi’nin 30.10.2003 gün, 2003/5281-7774 sayılı onama ilamı ile kesinleştiği,
01.06.2005 gününde 5237 sayılı Yasanın yürürlüğe girmesiyle talep üzerine lehe yasanın tespiti için mahkemece dosya üzerinden ve duruşma açılmaksızın uyarlama yargılaması yapılarak; 13.06.2005 günlü ek karar ile hükümlünün neticeten aynı yasanın 149/1, 150/2 ve 62. maddeleri uyarınca (3 kez) 4 yıl 2 ay hapsine dair verilen kararın, ""5271 sayılı CMUK 268. maddesindeki usule göre yedi gün içinde itirazı kabil olmak üzere 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik tedbirinin infazı hakkındaki kanunun 98 ve 101. maddeleri uyarınca duruşma açılmaksızın karar verildiği” şeklinde yasa yolunun itiraz yasa yoluna tabi olduğu belirtildiği ve 16.06.2005 günü cezaevinde bulunan hükümlüye gerekçeli karar tebliğ edilmiş ise de 5271 sayılı CMK’nin 35/3. maddesi uyarınca tebliğ tarihinde serbest olmayan hükümlüye kararın
okunup anlatılması gerekirken sadece tebliğ edilmesi ile yetinildiği bu durumda tebligat usulüne uygun yöntemle yapılmadığından 13.06.2005 günlü ek kararın kesinleşmediği ve buna bağlı olarak kesinleşmeyen bu hüküm ile ilgili verilen 01.10.2019 tarihli ek karar ile bu ek karara yönelik itiraz üzerine verilen İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2019/1575 Değişik İş sayılı kararının hukuken yok hükmünde olduğunun kabulüyle, hükümlünün temyiz isteminin süresinde ve 13.06.2005 günlü ek karara yönelik olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
I-5252 sayılı Kanunun 9/3. maddesi uyarınca hükümlü yararına olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağından, temel cezanın ne şekilde saptanacağının belirlenmesi ile bireyselleştirme amacına yönelik takdir hakkının kullanılması ve önceki yasaya göre suçların yasal öğelerinde yapılan değişikliklerin tartışılması için duruşma açılmasının zorunlu bulunduğu gözetilmeden dosya üzerinde hüküm kurulması,
II- Oluş ve dosya içeriğine göre; mağdurlara karşı yağma eylemini silahla, geceleyin ve suç arkadaşları ..., ... ve ... ile birlikte gerçekleştiren hükümlü ...’ın eyleminin, 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nin 149/1-a-c-h maddesi kapsamında kaldığı gözetilerek; 61/1. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken alt sınır aşılarak ceza uygulaması yapılması gerekirken, yetersiz ve somut duruma uygun düşmeyen gerekçe ile yazılı şekilde alt sınırdan ceza uygulaması yapılması,
III- 5237 sayılı TCK"nin 150. maddesinin 2. fıkrasındaki "Malın değerinin azlığı" kavramının, 765 sayılı TCK"nin 522. maddesindeki hafif ve pek hafif ölçütleriyle, her iki maddenin de cezadan indirim olanağı sağlamak dışında benzerliği bulunmadığı, "Değerin azlığı"nın 5237 sayılı yasaya özgü ayrı ve yeni bir kavram olduğu, yasa koyucunun amacı ve suçun işleniş biçimi, olayın özelliği ve sanığın özgülenen kastı da gözetilmek suretiyle, daha çoğunu alabilme olanağı varken, yalnızca gereksinimi kadar, değer olarak da gerçekten az olan şeylerin alınması durumunda, yasal ve gerekçeleri de açıklanarak uygulanabileceği; somut olayda hükümlü ...’ın temyiz dışı suç arkadaşları ile birlikte bıçak tehdidiyle mağdur ...’dan cep telefonu ve 3 milyon para, mağdur ...’den cep telefonu, databank, 4 milyon para ve mağdur ...’den cep telefonu aldıklarının anlaşılması karşısında; koşulları oluşmadığı hâlde 5237 sayılı TCK"nin 150/2. maddesiyle cezadan indirim yapılması,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü ...’ın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, infaz aşamasında verilen uyarlama kararlarının kazanılmış hak oluşturmayacağının gözetilmesine, 14.12.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.