MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 5. Tüketici Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 27.12.2018 tarih ve 2017/771 E. - 2018/976 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin taraf vekilleri tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı banka ile davalı arasında imzalanan kredi kartı sözleşmesi uyarınca verilen kredi kartının kullanımından doğan borcun ödenmemesi nedeniyle Büyükçekmece 2. İcra Müdürlüğü"nün 2014/225 sayılı dosyası ile başlatılan takibe davalının itiraz ettiğini ileri sürerek itirazın iptaline ve davalının alacağın %20"sinden aşağı olmamak üzere icra inkar tazminatına mahkum edilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, ödeme emrinde bildirilen miktarda borcu olmadığını, faize faiz işletildiğini, takibin haksız ve hukuka aykırı olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davacı bankanın takip tarihi itibariyle kredi kartı nedeniyle 5.735,47-TL alacağı bulunduğu, alacağın likit olduğu sonucuna varıldığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile itirazın kısmen iptali ile takibin 5.735,47-TL asıl alacak üzerinden ve asıl alacağa takip tarihinden itibaren değişen oranlarda TC Merkez Bankasınca kredi kartları için belirlenen gecikme faizi yürütülmek suretiyle devamına karar verilmiştir.
Karar, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
1- 5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19. maddesiyle HUMK"ya eklenen Ek-Madde 4"te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2018 yılı için 2.590,00 TL"dir. Davacı vekilince temyize konu yapılan miktar anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığından ve kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, aşağıda yazılı bakiye 14,90 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, ödediği, 02.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.