MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 14.06.2011 gün ve 2010/375-2011/204 sayılı kararı onayan Daire’nin 06.06.2013 gün ve 2011/13609-2013/11814 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin... menşeli bir firma olup ticaret unvanının esas unsuru olan “...” ibaresini ilk olarak 1987 yılında marka olarak tescil ettirdiğini, ..., ..., ...,.. . ..., ..., ..., .., .., ... vb. bir çok ülkede markasının tescilli olduğunu, markasını tanıtmak için ciddi yatırım yapıp emek ve mesai sarfettiğini, ... nezdinde tescilli markasının tanınmış marka haline geldiğini, marka üzerinde öncelik hakkının müvekkiline ait olduğunu, davalının 2008/44184 sayılı “... G+şekil” ibareli 3, 5, 8, 9, 10, 12, 16, 18, 21, 28, 30, 37, 41, 42, 43 sınıflarda tescilli ve 2008/44179 sayılı 14. sınıfta tescilli markalarının 556 sayılı KHK’nın 8/3 ve 8/5 maddeleri uyarınca hükümsüz kılınması gerektiğini ileri sürerek, davalı adına ... nezdinde tescilli 2008/44184, 2008/44179 nolu markaların hükümsüzlüğüne, sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının markasının tanınmışlığını ispat etmesi gerektiğini, kullanımı bulunmayan mal ve emtialar yönünden tanınmışlık olgusuna dayanarak müvekkilinin markalarının hükümsüzlüğünü talep edemeyeceğini, davacının Türkiye’de tescilli markası ve ticaret unvanı bulunmadığını, davacının müvekkilinin markaları kapsamında bulunan emtialar bakımından fiili kullanımı olduğunu kanıtlaması gerektiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, davalı vekili tarafından temyiz edilen karar, Dairemizin 06.06.2013 günlü kararında yazılı gerekçelerle onanmıştır.
Davalı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK’nun 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nun 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 01,95 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK"nun 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 228,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak hazineye gelir kaydedilmesine, 10.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.