Yargıtay - Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/1018 Esas 2019/7472 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1018
Karar No: 2019/7472
Karar Tarihi: 17.04.2019

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/1018 Esas 2019/7472 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, marka hakkına tecavüz suçu nedeniyle verilen mahkumiyet hükmünün temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceledi. Dosyadaki tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriği incelendi ve başka nedenlerin yerinde görülmediği belirtildi. Ancak, 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 61/7. maddesinde düzenlenen satışa arz veya satma suçunda uzlaştırma kurumunun uygulanmasında bir engel teşkil etmeyeceği belirtildi. Bu nedenle, 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik CMK'nın 253. ve 254. maddelerinin zorunlu olarak uygulanması gerektiği kararına varıldı. Ayrıca, kasıtlı suçtan hapis cezası aldıysa hak yoksunluklarına hükmedilmesi gerektiği belirtildi. Ancak, Anayasa Mahkemesi'nin 53. maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtildi. Bu nedenle, karar bozuldu ve dosya yeniden değerlendirilmek üzere mahkemeye gönderildi. Kanun maddeleri: 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesi, 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi, CMK'nın 253. ve 254. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

19. Ceza Dairesi 2019/1018 E. , 2019/7472 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Fikrî ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan (suç ve karar tarihinde yürürlükte bulunan) 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik CMK’nın 253. ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Kabule göre de;
Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 17.04.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.