Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava, yaşlılık aylığı tahsisine hak kazanıldığının tespiti ile aylıkların yasal faizi ile davalı kurumdan tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece ilamında belirtilen gerekçelerle, davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Eldeki davada, 11.08.2014 tarihli tahsis talebi öncesinde davacının 04.02.2011 tarihli isteğe bağlı sigortalılığının sonlandırılmasına dair dilekçe üzerine, davalı Kurumca 01.10.2008-29.01.2011 tarihleri arasında 840 gün süre ile 5510 sayılı Yasanın 50’nci maddesi kapsamında isteğe bağlı sigortalı sayılmış iken, tahsis talebi sonrasında davacının 2011 yılı Ocak ayına ait isteğe bağlı sigortalılığa ait primlerin eksik yatırılması nedeniyle, bir önceki ayın sonu olan 31.12.2010 itibari ile sigortalılığın sona erdirilmesi sonucunda 810 günlük son süre ile toplamda 3581 günü kalması nedeniyle aylık bağlanma şartlarının henüz oluşmadığından bahisle talebinin reddolması üzerine eldeki davanın açıldığı, mahkemece davalı Kurum işleminin yerinde olduğu kabul edilerek yazılı şekilde karar verilmiş ise de, verilen kararın yanılgılı değerlendirmeye dayalı olduğu anlaşılmaktadır.
Uyuşmazlık, isteğe bağlı sigortalılığın hangi tarih itibari ile sona erdirilmesi gerektiği noktasında toplanmakta olup, davanın yasal dayanağı olan ve isteğe bağlı sigortalılığın sona ermesini düzenleyen 5510 sayılı Yasanın 51. maddesinde “İsteğe bağlı sigortalılık;
a) İsteğe bağlı sigortalılığını sona erdirme talebinde bulunanların, primi ödenmiş son günü takip eden günden,
b) Aylık talebinde bulunanların, aylığa hak kazanmış olmak şartıyla talep tarihinden,
c) Ölen sigortalının ölüm tarihinden, itibaren sona erer.” Hükmü gereğince değerlendirme yapmak gereklidir.
Diğer taraftan, 5510 sayılı Yasanın 52’nci maddesinde isteğe bağlı sigortalılık nedeniyle doğan prim borçlarının ödenmesine ilişkin hüküm incelendiğinde “51 inci
maddenin üçüncü fıkrasında belirtilenler için 82 nci maddeye göre belirlenen prime esas kazancın alt sınırı ile üst sınırı arasında olmak kaydıyla belirlenen günlük kazanç ve gün sayısı üzerinden malûllük, yaşlılık ve ölüm sigortaları ile genel sağlık sigortası primi alınacağı ve ait olduğu aydan itibaren en geç 12 ay içinde 89 uncu maddenin ikinci fıkrasına göre hesaplanacak gecikme cezası ve gecikme zammıyla birlikte primi ödenmeyen sürelerin, sigortalılık süresinden sayılmayacağı ve 89 uncu maddenin üçüncü fıkrası hükümlerine göre iade edileceği belirtilmiş olup, madde içeriğinden isteğe bağlı sigortalılıkta ödenmesi gereken primlerin 82 nci maddeye göre belirlenen prime esas kazanca göre belirlenen günlük kazanç ve gün sayısı üzerinden tespit edilmesi gereği açıklanmıştır.
Ne var ki, 5510 sayılı Yasanın 88/8 bendinde " 4"uncu maddenin birinci fıkrasının (b) bendi kapsamında sigortalı sayılanların, her ay için otuz gün tam gün prim ödemesi zorunluluğu getirilmiş ise de, bu düzenlemenin, aynı kanunun isteğe bağlı sigortalılığın başlangıcını düzenleyen 51. madde ve sona ermeyi düzenleyen 51 maddenin a) bendi ile 52’nci maddede yer alan günlük kazançlar üzerinden belirlenen prim ödeme yükümü dikkate alındığında kanun koyucunun başlangıç ve bitiş süreleri yönünden 30 günlük süreleri esas alarak bir belirleme yapılması gereğinden bahsedilmediği anlaşılmakta olup, yalnızca ara dönem ödemelerinin 30 gün prim ödemesi zorunluluğu getirildiği anlaşılmaktadır.
Eldeki davada ise, sosyal güvenlik ilkeleri ve yukarıda belirtilen isteğe bağlı sigortalılığının başlatılması ve sona erdirilmesine ilişkin 5510 sayılı Yasanın 51. maddesi gözetilerek, tahsis talep tarihi itibari ile 29.01.2011 tarihinde isteğe bağlı sigortalılığının sona erdiği kabul edilmesi gereken davacının tahsis şartlarına haiz olduğu ve bu nedenle, davasının kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi isabetsizdir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacı avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 10.10.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.