Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3. maddesi delaletiyle 179/2, 53, 58, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet, temyiz isteminin reddi

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz isteminin reddine dair karar sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosyanın incelenmesinde;
Sanığın yokluğunda verilen 29.01.2014 gün ve 2013/95-2014/57 sayılı mahkumiyet hükmünün, tebliğine ilişkin 19.03.2014, 18.04.2014 ve 02.05.2014 tarihli işlemlerin sanığın tahliye esnasında bildirdiği adreslerden olması nedeniyle Tebligat Yasasına uygun olduğu, bu nedenle hükmün kesinleştirilmesi işleminde herhangi bir usulsüzlük bulunmadığı, diğer yönden koşullu salıverilme kararının geri alınıp, 14.07.2014 tarihinde cezaevine alınması ile de mahkumiyet hükmünden haberdar olduğu ve 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan CMUK"un 310. maddesinde öngörülen bir haftalık temyiz süresinde de eski hale getirme ve temyiz isteminin bulunmadığı, 08.09.2014 tarihinde yapılan tebliğin yeni bir süreye başlangıç oluşturmayacağı, kaldı ki 10.09.2014 tarihli temyiz isteminin reddine ilişkin karara yönelik olarak da temyiz talebinin bulunmadığı, Yargıtay Ceza Genel Kuruluna hitaben verilen 05.01.2015 tarihli dilekçenin de koşullu salıverilme kararının geri alınması kararının yasaya aykırı olduğuna ilişkin bulunduğu, usulüne uygun ilk temyiz ve eski hale getirme talebinin 26.01.2015 tarihli dilekçe ile ileri sürüldüğü anlaşılmakla, 1412 sayılı CMUK"un 311. maddesi hükmü uyarınca, temyiz istemiyle birlikte eski hale getirme isteminde bulunulması halinde inceleme merciin Yargıtay ilgili Dairesi olduğundan, ... Asliye Ceza Mahkemesinin 30.01.2015 tarihli eski hale getirme kararının kaldırılmasına, bu karar üzerine verilen kararların da hukuki değerden yoksun olduğu saptanarak yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 13.03.2012 gün, 6-386; 30.11.2010 gün, 5-237; 29.05.2007 gün, 114-113; 26.05.2009 gün ve 50-130 sayılı kararlarında vurgulandığı üzere; 2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 40/2, 5271 sayılı CMK"nın 34/2, 231/3, 232/6. maddeleri gereğince, hüküm ve kararlarda, başvurulacak yasa yolu, süresi, başvuru yapılacak merci ile başvuru şeklinin anlaşılabilir nitelikte açıkça gösterilmesi zorunludur. Bunlardan bir veya birkaçının eksik ya da hatalı gösterilmesi CMK"nın 40. maddesi uyarınca eski hale getirme nedenini oluşturmaktadır. Bu bildirimlerdeki temel amaç, kanun yollarına başvuru hak ve yetkisi bulunanların, başvuru haklarını etkin bir biçimde kullanmalarının sağlanması ve bu eksiklik nedeniyle hak kayıplarına yol açılmamasıdır. Ancak burada dikkat edilecek veya eski hale getirme nedeni oluşturacak husus, eksik veya yanılgılı bildirim nedeniyle bir hakkın kullanılmasının engellenip engellenmediğinin belirlenmesidir. Bildirimdeki eksikliğin yol açtığı bir hak kaybı bulunmamakta ise, bu durum eski hale getirme nedeni oluşturmayacaktır.
Sanık son olarak 26/01/2015 tarihli dilekçesi ile eski hale getirme talebi ile birlikte tekrar temyiz talebinde bulunmuş ise de; sanığın temyiz süresini neden kaçırdığına ilişkin geçerli bir neden sunmadığı anlaşılmakla,
Sanığın 26.01.2015 tarihli temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 14.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.