Bedelsiz senedi kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2015/5912 Esas 2018/4570 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Bedelsiz senedi kullanma
HÜKÜM : Beraat

Sanıkların bedelsiz senedi kullanma suçundan beraatlarına ilişkin hükümler, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Katılan ... ile sanık ..."in ortak olarak... bayii işlettikleri, katılanın damadı olan ..."ın tanık ..."den 7.750 TL karşılığında araç satın aldığı ve karşılığında herbiri 350"şer TL değerinde senetler verdiği, bu senetlerin alacaklı kısmının boş olduğu ve kefil olarak katılan ..."nin imzasının bulunduğu, senetlere konu aracın katılan ve sanık ..."ın ortak oldukları aygaz bayii için kullanıldığı, sanık ..."ın bu senetlerden altı tanesini katılanın ortağı olması nedeniyle bedellerini ödeyerek tanık ..."ten aldığı, daha sonra 28/08/2010, 25/06/2010, 25/05/2010, 25/04/2010, 25/10/2010 ve 25/09/2010 vade tarihli, borçlusu ..., kefili ... olan her biri 350 TL"lik olan senetlerin alacaklı kısmına kendi ismini yazarak damadı olan sanık ..."e verdiği, sanık ..."in de karşılıksız olduğunu bildiği bu senetleri katılan ve damadı Vedat aleyhine icra takibine koyduğu iddia edilen olayda;
Katılan ..."nin, ortaklıktan ayrılırken sanığın tüm borçları üstlendiği hususunda sözlü bir anlaşma yaptıklarını beyan etmesi karşısında, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu"nun 24.03.1989 gün ve 1988/1 Esas, 1989/2 Karar sayılı içtihadında, senedin bedelsiz kaldığı ya da anlaşmaya aykırı olarak kullanıldığının yazılı delille ispatlanmasının zorunlu olduğunun belirtilmiş olması ve katılan tarafından yazılı bir delil gösterilememesi nedeniyle, sanıklar hakkında verilen beraat hükümlerinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suçun işlendiğinin sabit olmadığı gerekçe gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükümlerin ONANMASINA, 13/06/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.