Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü’nün 30.12.2019 tarih ve 2019/16583 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 09.01.2020 tarih ve KYB-2020/3075 sayılı ihbarname ile;
Sahte sürücü belgesi kullanmak suçundan sanık ..."ın, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 350/1, 59, 72 ve 647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanun’un 4. maddeleri uyarınca 3.707,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, cezasının 647 sayılı Kanun’un 6. maddesi gereğince ertelenmesine dair Gaziosmanpaşa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/12/2009 tarihli ve 2005/205 esas, 2009/1905 sayılı kararının, "Gaziosmanpaşa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/12/2009 tarihli ve 2005/205 esas, 2009/1905 sayılı kararının kanun yararına bozulması halinde anılan kararın 08/02/2010 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın erteleme süresi içerisinde 17/08/2013 tarihinde kasıtlı olarak işlediği suçtan mahkûm olduğunun ihbar edilmesi üzerine, hakkındaki ertelenmiş cezasının aynen infazına ilişkin Gaziosmanpaşa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/02/2019 tarihli ve 2005/205 esas, 2009/1905 sayılı ek kararı ile ek karara karşı yapılan itirazın reddine dair İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 08/04/2019 tarihli ve 2019/355 değişik iş sayılı kararlarının hukukî değerden yoksun olacağı düşünülerek yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, sanığın mahkûmiyetine konu suç hakkında yapılan yargılama sonucunda, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 350/1 ve 59. maddeleri uyarınca belirlenen 10 ay hapis cezasının, 647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanun’un 4. maddesi uyarınca bir gün karşılığı 11,00 Türk lirası olarak belirlenmesi neticesinde sonuç ceza olarak 3.300,00 Türk lirasına hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, sanık hakkında içtimaya konu başka bir para cezası da bulunmadığı halde 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 72. maddesi uyarınca içtima yapılarak sonuç ceza olarak 3.707,00 Türk lirası adlî para cezasına hükmedildiği cihetle, itirazın bu yönden kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden” bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, bozulması istenilmiş olmakla,
Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
İncelenen dosya içeriğine göre; kanun yararına bozma istemi yazısında, sanığın Gaziosmanpaşa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.12.2009 tarihli 2005/205 Esas ve 2009/1905 Karar sayılı ilamıyla 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 350/1, 59 ve 647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanun’un 4. maddeleri uyarınca 3.300,00 TL adli para cezası ile cezalandırılması yerine 3.707,00 TL adli para cezası ile cezalandırılarak fazla cezaya hükmolunduğu, bu kararın kanun yararına bozulması halinde, sanığın cezasının aynen infazına ilişkin ek karara yönelik itirazın reddine dair İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 08.04.2019 tarih ve 2019/355 Değişik İş sayılı kararının hukukî değerden yoksun olacağı belirtilmesine rağmen, son paragrafta “İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 08.04.2019 tarih ve 2019/355 Değişik İş sayılı kararının“ bozulmasının istendiği, bunun yanında; sanığa hükmolunan kısa süreli hürriyeti bağlayıcı cezanın 647 Sayılı Kanun"un 4. maddesi gereğince, 15.02.2005 olan suç tarihi itibarıyla günlüğü 12.00 TL‘den adli para cezasına çevrilmesi gerektiği anlaşıldığından; maddi hatanın düzeltilmesi ve belirtilen husus yönünden de kanun yararına bozma yoluna gidilip gidilmeyeceği hususlarında gereğinin takdir ve ifası için dosyanın Adalet Bakanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 24.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.