MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 22.05.2012 gün ve 2011/749-2012/467 sayılı kararı onayan Daire’nin 06.06.2013 gün ve 2012/12588-2013/11860 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin müvekkilinden tahsil ettiği halde geri ödemediği paranın tahsili için Almanya"da açtığı davanın kabul edildiğini ve bu kararın kesinleştiğini ileri sürerek, anılan yabancı mahkeme kararının tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, yabancı mahkeme kararının usulüne uygun olarak tebliğ edilmediğini, MÖHUK"nın 50. maddedeki şartların oluşmadığını, yabancı mahkeme dosyasında müvekkilinin savunma hakkının sınırlandırıldığını, kararın Türk Mahkemelerince verilen kararlar ile çeliştiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, 1965 tarihli Hukuki ve Ticari konularda Adli ve Gayri Adli belgelerin Yabancı Memleketlerde Tebliğine Dair Lahey Sözleşmesi"nin 10. maddesindeki doğrudan posta yolu ile tebligata ilişkin hükme Türkiye"nin koyduğu çekince ile bu maddedeki tebligat yöntemini kabul etmeyeceğini belirttiğini, söz konusu mahkemenin gıyapta verdiği dava ve tenfize konu kararın, doğrudan posta yolu ile tebliğ yoluna gidilmesinin davalının savunma hakkını kısıtladığı gibi MÖHUK"nın 54/c maddesi gereğince kamu düzenine de aykırı olduğu, son tebligatın da resmi yol takip edilmeden ve iadeli taahhütlü mektup ile tebliğ edildiğinden usulsüz olduğu, MÖHUK"nın 50. maddesi gereğince ortada kesinleşmiş bir karar olduğundan söz edilemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine dair verilen kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine karar Dairemizin 06.06.2013 günlü ilamıyla gerekçe eklenmek suretiyle onanmıştır.
Davacı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK’nun 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nun 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 01,95 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK"nun 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 228,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak hazineye gelir kaydedilmesine, 09.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.


Davacı
52,40 KDH
50,45 KDPH
01,95 KDBH
228,00 Ceza-13.01.2014-