TEBLİĞNAME : 1-B/2010/235659
MAHKEMESİ : (VAN) Birinci Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 14.02.2007 - 7/42
SUÇ : Usul veya fürudan birini öldürme

Adam öldürmek suçundan H.. S.. hakkında verilen hüküm Dairemizce onanarak kesinleşmiş olup 01.06.2005 tarihinde 5237 sayılı Yasanın yürürlüğe girmesi nedeniyle yeniden duruşma açılarak yeniden hüküm tesisine yer olmadığına dair (VAN) Birinci Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 14.02.2007 gün ve 7/42 sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi hükümlü müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava dosyası C.Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize gönderilmekle: incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hükümlü H.. S.. hakkında 765 Sayılı Türk Ceza Kanununun 450/1, 51, 59, 40, 31, 33 maddeleri uyarınca kurulup, Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 18.12.2002 tarihli kararıyla ONANMAK suretiyle kesinleşen hükümden sonra yürürlüğe giren 5237 Sayılı Türk Ceza Kanununun 7/2 maddesinin ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanunun 9. maddesi gereğince yeniden duruşma açılarak, lehe olan yasanın belirlenmesi sonucu kurulan hükümde bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmediğinden, hükümlü müdafiinin bir sebebe dayanmayan ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle;
1- Başka suçtan cezaevinde bulunan ve alt sınırı beş yıldan az olmayan hapis cezasını gerektiren suçtan yargılanan hükümlünün, duruşmada hazır edilerek müdafii huzurunda savunması alınması gerektiği gözetilmeden, hükümlü ve müdafiinin yokluğunda hüküm kurulması suretiyle CMK.nun 150/3, 193 ve 196 maddelerine aykırı davranılması,
2- Hükümlü hakkında öldürme suçundan 5237 sayılı TCK.nun 82/1-d, 29, 62 ve 53 maddelerine göre kurulacak hükmün 765 sayılı TCK.nun 450/1, 51/1, 59, 31 ve 33 maddeleri uyarınca kurulan ve kesinleşen hükme göre açıkça lehe olduğu anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK.nun 82/1-d, 29, 62 ve 53 maddeleri uyarınca hüküm kurulması gerekirken, yazılı şekilde yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, resen de temyize tabi hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, 06.04.2011 gününde oybirliği ile karar verildi.