Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/522 Esas 2021/733 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2021/522
Karar No: 2021/733
Karar Tarihi: 02.02.2021

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/522 Esas 2021/733 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi, Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nin kararının kaldırılmasına karar vermiştir. Ancak, davacı vekili tarafından istenilen temyiz istemi reddedilmiştir çünkü kabul edilmeyen miktar temyiz sınırının altındadır. 6100 sayılı HMK'nın 346/2. madde hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay da bu yolda karar verebilecektir. Kanun detaylarına göre, davacı vekilinin temyiz istemi reddedildi ve dava dosyası İlk Derece Mahkemesine gönderildi.

11. Hukuk Dairesi 2021/522 E. , 2021/733 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 26.06.2019 tarih ve 2017/930 E. 2019/632 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulü ile İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasına dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi"nce verilen 16.07.2020 tarih ve 2019/2264 E. – 2020/1051 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya içerisindeki tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihi olan 16.07.2020 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 72.070,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK"nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, davaya konu alacak miktarının davacının 02.05.2019 tarihli ıslah dilekçesinde 58.400,00 TL olarak beyan edildiği, bu durumda kabul edilmeyen miktarın davacının kararı temyiz ettiği dikkate alındığında temyiz sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK"nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 02.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.