Yargıtay - Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2013/4227 Esas 2014/22507 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/4227
Karar No: 2014/22507
Karar Tarihi: 29.12.2014

Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2013/4227 Esas 2014/22507 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, vergi usul kanununa muhalefet ettiği suçlamasıyla mahkum edilmiştir. Ancak, katılanın vekilinin temyizden vazgeçmesi nedeniyle yapılan incelemede, cezanın alt sınırının değiştirilmesi nedeniyle yazılı şekilde eksik ceza tayin edildiği belirtilmiştir. Bu nedenle hüküm bozulmuş ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bir husus olduğu için düzeltilerek onanmıştır. Yargılama sırasında, sanığın aynı kanunda yer alan hak yoksunluğunun sadece kendi alt soyu üzerindeki yetkilerle sınırlı olduğu gözetilmeden hüküm kurulduğu belirtilmiştir. Bu nedenle, hüküm fıkrasından bu bölüm çıkartılmış ve sanığın bu haklardan cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanmıştır:
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359. maddesi (değişiklik sonrası a fıkrası)
- 5728 sayılı Kanun'un 23. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (1. fıkra, c bendi) ve Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. ve 322. maddeleri
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2013/4227 E. , 2014/22507 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi usul kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Katılan vekilinin 20.10.2010 tarihli dilekçe ile temyizden vazgeçtiği anlaşılmakla, sanığın temyizine hasren yapılan incelemede:
213 sayılı VUK"nun 5728 sayılı Yasa ile değişik 359. maddesinin (a) fıkrasındaki cezanın alt sınırının "1 yıldan”, "18 ay”a yükseltilmesine ilişkin, 03/07/2009 tarih ve 27277 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 16/06/2009 tarih ve 5904 sayılı Kanunun 23. maddesiyle yapılan değişiklik nazara alınarak suç tarihi itibariyle temel cezanın 18 ay olarak belirlenmesi gerekirken yazılı şekilde eksik ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak:
5237 sayılı Yasanın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca aynı maddenin 1. fıkrasının c bendinde yer alan hak yoksunluğunun sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki yetkileri açısından koşullu salıverilmeye kadar uygulanabileceği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Yasanın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan hüküm fıkrasından 5237 sayılı Yasanın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkartılarak yerine, ""sanığın 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yeralan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerine ilişkin haklardan koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" denilmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.12.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.