MAHKEMESİ : İSTANBUL 4.FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
VEKİLİ : AV. ...
VEKİLİ : AV....

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 4.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 27/04/2011 tarih ve 2006/101-2011/71 sayılı kararın duruşmalı olarak incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş olup, duruşma için belirlenen 07.01.2014 günü hazır bulunan davacı vekili Av. ... ile davalı vekili Av. ...dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ...tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin SESAM tarafından onaylı 347 adet sinema filminin yönetmen, senaryo ve diyalog yazarı sıfatıyla eser sahibi olduğunu, bu nedenle sahip olduğu eserlerin mali ve manevi haklarını kullanma yetkisinin münhasıran müvekkiline ait olduğunu, ancak davalı Kurumun müvekkilinin eser sahibi olduğu 347 adet filmi 01.01.1995-31.05.2004 tarihleri arasında 1981 kez göstermiş olmasına karşın bu filmlere ilişkin mali haklarla ilgili müvekkiline hiçbir ödemede bulunmamış, bu şekilde müvekkilinin mali ve manevi haklarını ihlal etmiş olduğunu ileri sürerek, müvekkilinin 5846 sayılı Yasa"ya göre eser sahibi olduğu 347 adet sinema filminin bu yasada düzenlenen mali haklarının eser sahibi müvekkiline ait bulunduğunun tespiti ile gerekli izin alınmadan yapılan bu kullanımlara ilişkin ödemenin yapılmamış olması nedeniyle fikri mülkiyet haklarına yapılan tecavüzlerin önlenmesini, ref"ini, ve fazlaya ilişkin haklar saklı kalmak kaydıyla şimdilik 50.000,00 TL telif ücreti ve/veya tazminatın haksız tecavüz tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davaya konu filmlerin yapılış tarihleri dikkate alındığında o tarihlerde yürürlükte bulunan yasa hükümleri uyarınca davacının eser sahibi olmadığını, zira o tarihlerdeki yasa hükmüne göre bir sinema eserinin sahibinin onu imal ettiren yani yapımcı olarak belirlendiğini, 5846 sayılı Kanun"da yapılan değişiklikler ile sinema eseri sahipliği ile ilgili hükümlerin değiştirildiğini ancak bu hükümlerin 12.06.1995 tarihinden sonra yapımına başlanan sinema eserlerine uygulanacağının düzenlenmiş olduğunu, bu nedenle davacının dava açma yetkisinin bulunmadığını, ayrıca davacı tarafından hazırlanan film gösterim listesinin de bir dayanağının olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
.../...






-2-

Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu filmlerin üçü dışında 12.06.1995 tarihinden önce yapımına başlanan sinema filmleri olup belirtilen tarihten önceki 5846 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca sinema eserlerinin sahibi onu imal ettiren olup, 1995 yılında yürürlüğe giren yasa değişikliğiyle birlikte her ne kadar yönetmen, özgün müzik bestecisi, senaryo yazarı ve diyalog yazarı ile sonrasında animatörler de eser sahibi sayılmış ise de bu yasa değişikliğinin 1995 öncesi filmlere uygulanmasının 5846 sayılı yasanın Ek 2. maddesi nedeniyle mümkün olmadığı, bu hükmün 1995 yılından önceki sinema eserleri yönünden yönetmenlerin, senaryo ve diyalog yazarlarının, özgün müzik bestecilerinin eser sahibi sayılmasına engel teşkil ettiği, söz konusu hükmün Anayasa"ya aykırı olduğu kanaatiyle Anayasa Mahkemesi"ne başvurulduğu, ancak iptal davasının başvuru tarihinden itibaren 5 ay içerisinde sonuçlandırılamadığı için yasal zorunluluk nedeniyle yürürlükte bulunan yasa hükmü dikkate alınarak davanın sonuçlandırıldığı, bu itibarla davaya konu 347 adet filmden Firuze, Fosforlu Cevriye ve Yalnız Güneş Şahitti adlı üç film dışında kalan diğer tüm filmlerin "yapımına başlama"tarihi 12.06.1995"ten önce olup, 5846 sayılı Yasa"nın Ek 2/son maddesi gereğince bu filmlerin tamamının eser sahibinin bu sinema filmlerini "imal ettiren" olduğu, belirtilen üç filmin davacıya ait listede tarihleri 1997, 1999 ve 2000 olarak gösterilmiş ise de bu filmlerin ne eser sahipliği ne de "yapımına başlama" tarihinin ispat edilemediği, kaldı ki bu üç filmin 12.06.1995 tarihinden sonra yapımına başlandığı ve davacının diyalog yazarı ya da senaryo yazarı veya yönetmen olarak eser sahibi olduğu ispat edilmiş olsaydı bile bu üç filmin TRT televizyonunda yayınlanmadığı, bu nedenle davacının tüm taleplerinin reddinin gerektiği sonucuna varılarak, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmaması ile Anayasa Mahkemesinin iptal kararları derdest davalara uygulanabilir ise de somut uyuşmazlıkta, iptal hükmünün Anayasa Mahkemesinin gerekçesinde de açıklandığı üzere 12.06.1995-03.03.2001 tarihleri arasında diyalog yazarı ve animatörlere de geriye dönük olarak hak sağlayan hükmün iptali nedeniyle dava konusu olaya etkisinin bulunmaması karşısında davacı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 1.100,00 TL duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 4,05 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 09.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.






25,20 H
21,15 PH
04,05 BH


14.01.2014 -