Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/143 Esas 2020/4139 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/143
Karar No: 2020/4139
Karar Tarihi: 27.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/143 Esas 2020/4139 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen kasten yaralama suçu davasında sanık mahkum edilmiştir. Ancak, mahkeme kararı, mahkemece bozma kararı alınması sonrası temyiz edilmiştir. Temyiz sürecinde, mağdurun şikayetinden vazgeçtiği anlaşılmıştır. Sanığın adli sicil kaydında başka tekerrüre esas hüküm bulunup bulunmadığının tespiti gerekmektedir. Ayrıca, avukatlık ücretine hükmedilmesi gerektiği ve hak yoksunluğu yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- TCK'nin 151/1. maddesi (mala zarar verme suçu)
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi (uzlaşma hükümleri)
- 5271 sayılı CMK'nin 253. maddesi (uzlaşma hükümleri)
- TCK'nin 2. ve 7. maddeleri (TCK'nin uygulanması)
- 5237 sayılı TCK'nin 58/3. maddesi (seçimlik cezalar)
- TCK'nin 86/2. maddesi (hapis cezası)
- Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi'nin 14/1. maddesi (vekalet ücreti)
- 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesi (hak yoksunluğu)

3. Ceza Dairesi 2020/143 E. , 2020/4139 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Mağdur ..."nin yargılama sırasında sanık hakkında şikâyetinden vazgeçtiği anlaşılmakla, her ne kadar katılanlar vekili sıfatıyla temyiz süre tutum dilekçesi verilmiş olsa da, temyiz incelemesi katılan ... ile sınırlı olarak yapılmıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanığın tekerrüre esas alınan Antalya 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.05.2011 tarih, 2010/686 Esas ve 2011/383 Karar sayılı ilamının TCK"nin 151/1. maddesi kapsamında mala zarar verme suçuna ilişkin olduğu, ancak; 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi gereğince uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenerek, tekerrüre esas alınan suçun da uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakla; TCK"nin 2. ve 7. maddeleri de gözetilerek, sanık hakkında tekerrüre esas alınan hükme ilişkin uzlaştırma işlemi yapılıp yapılmadığı mahkemesinden sorularak, uzlaşmanın sağlanması halinde bu suçun tekerrüre esas alınamayacağı, ancak sanığın adli sicil kaydında başka tekerrüre esas hüküm olup olmadığı tespit edilip sonucuna göre, 5237 sayılı TCK"nin 58/3. maddesi uyarınca zorunlu olarak TCK"nin 86/2. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezasına hükmolunması gerekip gerekmediğinin ve TCK"nin 58. maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2) Karar tarihinde yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi"nin 14/1. maddesinde; "Kamu davasına katılma üzerine, mahkumiyete ya da hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş ise vekili bulunan katılan lehine tarifenin ikinci kısmın ikinci bölümünde belirlenen avukatlık ücreti sanığa yükletilir." şeklindeki düzenleme karşısında, kendisini vekille temsil ettiren katılan lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Kabule göre, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesi uygulanmamış ise de; hak yoksunluğu kasıtlı suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olup, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin ve katılan vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 27.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.