MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 6136 sayılı Yasaya aykırılık, mala zarar verme ve kasten yaralamaya teşebbüs
HÜKÜM :- Sanık ... hakkında 6136 sayılı Yasaya aykırılık, mala zarar verme ve kasten yaralamaya teşebbüs suçlarından hükümlülük ve müsadere
Sanık ... hakkında temyiz talebinin reddine

Gereği görüşülüp düşünüldü:

I- Sanık ... hakkında kurulan hükümlerde tayin olunan adli para cezalarının nevi ve miktarına göre hükümlerin, 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile eklenen, 5320 sayılı Yasasının geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olup temyizi olanaklı olmadığından, yerel mahkeme tarafından CMUK.nun 315. maddesi uyarınca temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden, sanığın, red kararına yönelik temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan temyiz dilekçesinin reddine ilişkin kararın oybirliğiyle (ONANMASINA),

II- Sanık ... hakkında kasten yaralamaya teşebbüs ve 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçlarından kurulan hükümlere yönelik yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak: 5237 sayılı TCK. nun 53/3. madde ve fıkrası uyarınca sanığın yalnızca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu
salıverilmesine kadar kısıtlama uygulanabilecek iken, kendi altsoyu dışındakiler üzerindeki yetkilerini de kapsayacak şekilde uygulamalar yapılması,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümlerden TCK. nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümler çıkarılarak yerlerine “TCK. nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi alt soyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” yazılmak suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin oybirliğiyle (DÜZELTİLEREK ONANMASINA),

III- Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik yapılan incelemede;

1- Katılan ..."ın kullandığı zarar gören ... plaka sayılı aracın, babası... adına kayıtlı olduğu ve kasten mala zarar verme suçunun takibinin şikayete bağlı olması nedeniyle, araç sahibinin duruşmaya çağrılarak, aracın oğlu ..."a tahsis edip etmediğinin, olay tarihinde aracı kendisinden habersiz olarak kullanıp kullanmadığı, eylem nedeniyle sanıktan şikayetçi olup olmadığı, olayı ne zaman öğrendiği, zararının giderilip giderilmediği tespit olunarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayini gerektiğinin gözetilmemesi,

2- Kabul ve uygulamaya göre de; 5237 sayılı TCK. nun 53/3. madde ve fıkrası uyarınca sanığın yalnızca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmesine kadar kısıtlama uygulanabilecek iken, kendi altsoyu dışındakiler üzerindeki yetkilerini de kapsayacak şekilde uygulama yapılması,

Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi gereğince (BOZUL- MASINA), 10.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.