Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/3477 Esas 2016/134 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1a, 52/2-4, 53/6 maddeleri gereğince mahkûmiyet,

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Soruşturma aşamasında katılanlardan ..., ... ve ... uzlaşma yönünde ifade beyan etmiş iseler de, Uzlaştırma Yönetmeliğinin 10. maddesi uyarınca belirtilen sürede kararlarını bildirmemeleri nedeniyle uzlaşma teklifi ret edilmiş sayılacağından ve katılanların zararlarının giderilmediği anlaşılmakla tebliğnamedeki CMK"nın 253-254. maddelerince uzlaşma işlemlerinin yapılması gerektiğine ilişkin bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın ceza miktarına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olduğundan, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmekle, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1. bendinde yer alan, “amaç ve saiki” ibaresinin hükümden çıkartılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.