..., ..., ..., ... ile ..."i kasten öldürmeye teşebbüsten, ..."i kasten yaralamaktan sanık ..."ın bozma üzerine yapılan yargılanması sonunda: Hükümlülüğüne ilişkin Birinci Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 13.04.2010 gün ve 22/66 sayılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş ve hüküm kısmen resen de temyize tabi bulunmuş olduğundan dava dosyası C.Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize gönderilmekle: incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

TÜRK MİLLETİ ADINA

1- Dosya kapsamına göre, sanığın hırsızlık amacı ile girdiği evde mağdurlara ait 54 TL parayı çaldığı, evin içinde alınacak başka eşya aradığı sırada mağdurların kendisini fark ettiği, yakalanacağını anlayan sanığın yanında taşıdığı etkin silah olan bıçakla mağdurlar ..., ....l’ı Adli Tıp rapor içeriklerine göre yaralayarak aynı kast altında öldürmeye teşebbüs ettiği, evden dışarıya çıkarken de mağdur ...’i basit şekilde yaraladığı olayda;
Sanığın, mağdurlar ..., ....l’a karşı eylemlerinin "bir suçu gizlemek ve delillerini ortadan kaldırmak amacıyla öldürmeye teşebbüs” suçunu oluşturduğunun kabulüyle, lehe Kanun karşılaştırması sonucunda her bir mağdura yönelik eylem yönünden, 5237 sayılı TCK’nun 82/1-h, 35, 62. maddeleri uyarınca hüküm kurulmasında bir isabetsizlik görülmemiş, tebliğnamenin sanığın bu mağdurlara karşı eylemlerinin, “yakalanmamak amacıyla öldürmeye teşebbüs” suçunu oluşturduğu, “yakalanmamak amacıyla” ibaresinin, 5237 sayılı TCK’nun 82/1-h maddesine, 29.06.2005 gün ve 5377 sayılı Kanunun 9. maddesiyle ilave edildiği, suç tarihine göre, sanık hakkında bu düzenlemenin uygulanmasının mümkün olmadığı gerekçesiyle bozma öneren düşüncesi benimsenmemiştir.
2- Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın mağdurlar ..., ....l’ı “öldürmeye teşebbüs”, mağdur ...’i “kasten yaralama” suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, cezayı azaltıcı takdiri indirim nedeninin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı nedenlerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafiinin bir sebebe dayanmayan ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle, kısmen resen de temyize tabi hükümlerin, tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 16.02.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.