MAHKEMESİ :Tüketici Mahkemesi

Taraflar arasındaki istirdat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
K A R A R
Davacı, davacının aralarındaki tüketici kredi sözleşmesine istinaden davalı bankadaki maaş hesabından kesinti yapıldığını, hesabına bloke konulduğunu ileri sürerek maaş hesabındaki blokenin kaldırılmasını o ana kadarki kesinti miktarı olan 3.736,75 TL"nin avans faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davacının geri ödemelerini yapmadığını, kredi sözleşmesine göre tahsilat yetkisi olduğunu ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
1-14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Birleştirilen davalarda, temyiz sınırı her dava için ayrı ayrı belirlenir. Kararın davacı tarafından temyiz edilen kısmı (171,84 TL) karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. Bu nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davacının temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
2-Dava, tüketici kredisi kullanılırken teminat olarak gösterilen maaş hesabından kredi taksit tutarlarının kesilmesi işlemi yönünden muarazanın giderilmesi ve bu surette tahsil edilen paranın iadesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, davacının maaş hesabından tahsil edilen kredi taksitlerinin bir kısmının davacının çalıştığı kurum tarafından yatırılan harcırah ödemesi olduğu 6245 sayılı Kanunun 61. Maddesi gereğince harcırahlar için haciz işleminin dahi yapılması mümkün olmadığından davacının hesabına harcırah olarak yatan paralardan tahsil edilen miktarların iade edilmesi gerektiği ancak sözleşmenin her sayfasında davacının imzasının bulunmasına göre hesaptan tahsile ilişkin sözleşme hükmünün haksız şart kabul edilemeyeceği, bu nedenle harcırah ödemesi dışında kalan ikramiye ödemesinden yapılan tahsilatta hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabul kısmen reddine karar verilmiştir.
Davalı bankaya, taraflar arasında imzalanan kredi sözleşmesinin 8. maddesiyle hesaptan tahsilat, 11. maddesiyle banka nezdinde bulunan tüm alacakları, mevduat ve bloke hesapları üzerinde hapis, mahsup ve takas yetkisi verilmiş, ayrıca işverenden doğmuş doğacak maaş, ikramiye, temettü, kıdem tazminatı ile her nam adı altında olursa olsun davacıya ödenmesi gereken hak ve alacakların tamamının Bankaya rehin ve temlik edildiği belirtilmiştir. Davacının bankadan aldığı kredi borcunu sözleşme şartlarına uygun olarak ödemesi gerekir. Ödememesi halinde kredi borcunun teminatı olarak bankaya sözleşmenin 8 ve 11. maddesi gereğince yetki vermesinin haksız şart olarak nitelendirilmesi mümkün değildir. Aksinin kabulü halinde; kredi isteyen kişinin mali durumu ve maaş gelirine göre borcunun ödenebileceği güvencesiyle kredi veren bankanın alacağının imkansızlaşması, kötü niyetli bir kredi borçlusunun borcunu hiç ödememesi gibi bir sonuç doğacaktır. Öte yandan somut olayda davacının harcırah alacakları üzerine haciz konulmamış, sözleşmeye istinaden maaş hesabından tahsilat yapılmıştır. Bu noktada hesaba yatan paranın harcırah ödemesi olmadığı önemli olmayıp, sözleşmede de bankaya tahsilat yetkisi verilirken böyle bir ayrım yapılmamıştır. Bu nedenle davanın sözleşmeye bağlılık ilkelerine göre değerlendirilmesi gerekirken, harcırah ödemeleri üzerinde haciz dahi yapılamayacağından davalının taksit tutarlarını bu miktardan tahsil edemeyeceği şeklindeki yanılgılı gerekçe ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacının temyiz dilekçesinin reddine, 2. bentte açıklanan nedenlerle kararın BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 24/06/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.