MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 12.01.2004 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı tesisi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; konusuz kaldığı anlaşılan iş bu dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına dair verilen 27.01.2009 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, geçit hakkı tesisine ilişkindir.
Davalılardan ... davacının geçici olarak geçit talep ettiği yeri kullanmasına izin verdiğini ancak şimdi taşınmazını narenciye bahçesi yapacağını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Davalı ... davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, davanın konusuz kaldığı gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Hükmü, davacı vekili temyiz etmiştir.
Mahkemece dava konusu 1050 parsel sayılı taşınmazın imar yoluna cephesi olduğu Belediye Başkanlığının cevabi yazısından anlaşılmış olması nedeniyle konusuz kaldığından bahisle karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. 22.01.2009 tarihli Belediye Başkanlığı yazısında 1050 parsel ve 1293 parseli de kapsayan imar uygulaması sonucunda dava konusu 1050 parsel sayılı taşınmazın kamuya ait imar yoluna cephesinin pafta üzerinde oluştuğu ve ileride herhangi bir yol sorununun kalmayacağı bildirilmiştir. Dava konusu
taşınmazın geçit ihtiyacı içinde bulunduğu saptanmıştır. Bu durumda o anki mevcut yasal mülkiyet durumu ve konumu dikkate alınarak davacının talebi sonuçlandırılmalıdır. Bunun içindir ki, bir yerde imar uygulamasına geçilip imar planları yapılmış, imar parselleri oluşturulmuş, imar yolları belirlenmiş olmakla birlikte yöntemince tescil işlemleri yapılmamış ve imar yolları da fiilen kullanıma açılmamışsa artık bu taşınmazın geçit ihtiyacı olmadığı söylenemez ve malikin açtığı dava da bu nedenle reddedilemez. 29.04.1968 tarihli, 1966/22 - 1968/8 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararında da belirtildiği üzere açılmamış imar yollarının varlığı geçit ihtiyacını ortadan kaldırmaz. Davacıya ait taşınmazın yanından genel yol geçirilmesi imar planında öngörülmüş ise de davanın açıldığı tarihte henüz imar planının uygulaması hususunda belediyece bir karar alınmadığı anlaşılmaktadır. Umumi yol, yetkili kamu idareleri tarafından umumun kullanmasına tahsis edilen ve herkesin yararlanmaya hakkı olduğu yollardır. Gerçekten, her zaman değiştirilmesi mümkün bulunan imar planı belediyece uygulanmak suretiyle davacıya ait taşınmaz fiilen ve hukuken kesin olarak yola kavuşmuş olmadıkça henüz plan üzerinde mevcut olan bir yoldan söz edildiği sürece geçit hakkının kuruluş amacının ortadan kalktığını gösteren haklı bir neden olarak kabul edilemez. Dairemizin bozma ilamında belirtilen hususlar araştırılarak tüm alternatifler değerlendirilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekir. Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 25.03.2010 tarihinde oybirliği ile karar verildi.