TEBLİĞNAME : 1-B/2010/296520
Mahkemesi : Kütahya 1.Ağır Ceza Mahkemesi
Tarihi Esas Karar No : 10.06.2008 - 69/128
Suç :Kasten İnsan Öldürme

S.. O.."u kasten öldürmekten sanık R.. Ö.."in yapılan yargılanması sonunda: hükümlülüğüne ilişkin (KÜTAHYA) Birinci Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 10/06/2008 gün ve 69/128 sayılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava dosyası C.Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize gönderilmekle: incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

TÜRK MİLLETİ ADINA
1- a) Karar başlığında suç tarihinin doğru yazılmış olduğundan,
b) Tutuklu bulunan sanığa iddianamenin duruşmadan önce 12.04.2007 tarihinde cezaevinde iddianame okunarak kendisine tebliğ edildiğinden,
c) Dava konusu suç nedeniyle haklarında soruşturma yapılarak takipsizlik kararı verilen tanıklar M.. B.. ve K.. Y..’in CMK.nun 50/1-c maddesi gereğince yeminsiz dinlenmeleri gerekirken yeminli dinlenmeleri, tarafsız kamu tanığı S.. E..’nun anlatımları dosya içeriği karşısında sonuca etkili görülmediğinden,
Tebliğnamede bu hususlara ilişen bozma düşünceleri benimsenmemiştir.
2) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın kasten insan öldürme suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebinin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçeler ile reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin bir sebebe dayanmayan ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Oluşa, dosya kapsamına ve beyanı hükme esas alınan tanık Sefa’nın beyanlarına göre; olay akşamı maktul ve sanığın kavga ederek pazar yerinden geldikleri sırada tanıklar Mustafa ve Kadir’in kendilerini ayırmaya çalıştıkları, maktul ve sanığın birbirlerine karşılıklı küfür ettikleri, ellerinde bıçak bulunduğu halde bir müddet ayrı yürüyen maktul ile sanığın, tanıklar Mustafa ve Kadir’in ayırma çabalarına rağmen tekrar cadde üzerinde birbirlerine sarılarak mücadele ettikten sonra yere düştükleri, maktulün aldığı bıçak yaraları nedeniyle öldüğü, sanığın ise sol femur ve sol humerus arka yüzdeki kesiler nedeniyle basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı olayda; küfür ve bıçaklı saldırıyı başlatanın belli olmaması karşısında, sanık hakkında tahrik nedeniyle TCK.nun 29. maddesi gereğince indirim yapılması gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan hükmün, kısmen tebliğnamedeki düşünce gibi (BOZULMASINA), 01/02/2011 gününde oybirliği ile karar verildi.