Özet:

Davacı taraf, davalıya karşı manevi tazminat istemiş, ancak Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından davanın reddine karar verilmiştir. Davacı vekili, bu kararın temyiz edilmesi için Yargıtay’a başvurmuştur. Ancak Yargıtay, dosyadaki delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmediği gerekçesiyle bütün temyiz itirazlarını reddederek kararın onanmasına hükmetmiştir.
Kararda geçen kanun maddeleri:
- Medeni Kanun’un 49. maddesi: Manevi tazminatın koşullarını belirler.
- Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 366. maddesi: Yargıtay’ın temyiz incelemesi yapması gerektiğini ve bu incelemenin dosyadaki delillere dayanması gerektiğini hükme bağlar.
- Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararları’ndan 2004/4 sayılı karar: Manevi tazminatın haklı gerekçesi olmadan istenemeyeceğini ve haklı gerekçe olmadan istenmesi durumunda davacının kötüniyeti kabul edilerek davanın reddedilebileceğini belirtir.