Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/19248 Esas 2020/4118 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/19248
Karar No: 2020/4118
Karar Tarihi: 27.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/19248 Esas 2020/4118 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karar temyiz edilmiştir. Sanık hakkında kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükmüne varılmıştır. Temyizde, adli para cezasının kesin nitelikte olduğu belirtilerek temyiz istemi reddedilmiştir. Ancak, kavgada her iki tarafın da yaralandığı ve hangi tarafın haksız hareketiyle olayın meydana geldiğinin belirlenemediği için sanık hakkında haksız tahrik hükmünün uygulanması gerektiği vurgulanmıştır. Ayrıca, birlikte suç işleyen sanıkların yargılama giderlerinin müteselsilen değil, ayrı ayrı hesaplanarak tahsil edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Anayasa Mahkemesi'nin bazı ibareleri iptal ettiği TCK'nin 53. maddesinde yapılan değişiklikler nedeniyle sanığın hak yoksunluğunun yeniden değerlendirilmesine karar verilmiştir. Kararda 14/04/2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ve 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olan adli para cezasının hükümde verildiği belirtilmiştir. Bu nedenle, temyiz istemi reddedilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/19248 E. , 2020/4118 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık ... hakkında mağdura yönelik kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin o yer Cumhuriyet savcısının temyiz talebinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının miktar ve türü itibariyle hükmün, 14/04/2011 tarihinde yürürlüğe giren 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu anlaşıldığından, temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2)Sanık ... hakkında mağdura yönelik kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin o yer Cumhuriyet savcısının temyiz talebinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a)Tarafların aşamalardaki beyanları ve alınan ... raporlarına göre sanığın da yaralandığı olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/10/2002 tarihli ve E.2002/4-238-K.2002/367 sayılı kararı uyarınca, taraflar arasında çıkan kavgada, her iki tarafın da yaralanmış olması ve dosya kapsamındaki delillerden kavgaya hangi tarafın haksız hareketi ile sebebiyet verdiğinin kesin olarak belirlenememesi karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik hükmünün asgari oranda uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
b)Birlikte suç işleyen sanıkların neden oldukları yargılama giderinin, 5271 sayılı CMK"nin 326/2. maddesi uyarınca her bir sanık için ayrı ayrı hesap edilerek tahsiline hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde sanıklardan müteselsilen tahsiline karar verilmesi,
c)Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve E.2014/140 - K.2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 27/02/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.