Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1.Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2.Davacı vekili, davacının iş akdini haklı nedenle feshettiğini iddia ederek bazı işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının sebepsiz yere işten ayrıldığını, işverenden alacağı bulunmadığını beyanla davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, bu karar davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizce "...4857 sayılı Yasanın 56/3.maddesine göre yıllık izin sürelerinin 10 günden aşağı bölünemeyeceği belirtilmiştir. Ancak, 10 günden az sürelerle yıllık izin kullanma taleplerinin davacı işçiden geldiği anlaşılmakla TMK"nun 2.maddesine göre herkes haklarını kullanırken dürüstlük kuralına uymak zorunda olduğundan ve bir hakkın kötüye kullanılmasını hukuk düzeni korumayacağından süreler 10 günden az olsa da yıllık izinden mahsup edilmelidir..." gerekçesiyle bozulmuştur. Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda da kıdem tazminatı,hafta tatili ücreti, genel tatil ücreti alacaklarının kabulüne yıllık izin ve fazla mesai alacaklarının reddine verilmiştir.
Davacının yıllık izin ücreti alacağına hak kazanıp kazanmadığı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Yukarıda da alıntı yapıldığı üzere; Dairemiz bozma kararında davacı talep etmiş olmakla, dürüstlük kuralı gereği kullanılan izin süreleri 10 günden az olsa da yıllık izin sürelerinden mahsup edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Dosya üzerinde yapılan inceleme sonucu her ne kadar Mahkeme gerekçesinde davacının 3 ayrı tarihte 5.5. gün izin kullanması sebebiyle bakiye izin süresi bulunmadığı sonucuna varılmış ise de; davacıdan 2010 yılına ait izinlerini 3 ayrı dönemde kullandığına dair beyan içeren dilekçe alınmışsa da, bu dilekçede izin tarihlerinin belirsiz olduğu, söz konusu işveren belgesini doğrulayan veri bulunmadığı anlaşılmakla bu belgeye itibar edilemeyeceği anlaşılmıştır. Dosya da 01.01.2010 tarihi 1.5 gün, 29.4.2010 tarihli iki ayrı 1"er gün ve 10.6.2010 tarihli 2 gün izin talep formları bulunduğu görülmüştür. Şu halde davacının kullandığı yıllık izin süresi toplam 5.5 gün olmaktadır. Mahkemece yapılacak iş hak edilen izin süresinden söz konusu süreyi düşerek bakiye izin süresini bulmak ve davacı yararına yıllık izin ücretine hükmetmektir.
Hatalı değerlendirme ile söz konusu talebin reddi bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıya yükletilmesine, 28.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.