TEBLİĞNAME : 1-B/09/297716
MAHKEMESİ :ISPARTA AĞIR CEZA MAHKEMESİ
TARİH NO :03/11/2009-218/234
SUÇ : KASTEN YARALAMA-HAKARET

İ.. P.."i hayati tehlike geçirecek şekilde yaralamaktan ve hakaretten sanık F.. K.."ın yapılan yargılanması sonunda: Hükümlülüğüne ilişkin (ISPARTA) Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 03.11.2009 gün ve 218/234 sayılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi C.Savcısı, sanık müdafii ve müdahil vekili taraflarından istenilmiş olduğundan dava dosyası C.Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize gönderilmekle: incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

TÜRK MİLLETİ ADINA

1-a) Sanık hakkında mağdur Selçuk’u kasten yaralama ve katılan İsa’ya hakaret suçlarından verilen para cezalarına ilişkin mahkûmiyet hükümleri, 21.07.2004 tarihli 5219 sayılı Kanunla değişik CMUK’nun 305/1 maddesi uyarınca kesin nitelikte olup, temyizi mümkün olmadığından, sanık müdafiinin bu suçlardan kurulan hükümlere yönelen temyiz isteminin CMUK’nun 317. maddesi uyarınca reddine karar verilmiş ve Cumhuriyet Savcısı ile katılan İsa vekilinin temyiz kapsamları da gözetilerek belirtilen hükümler inceleme dışı bırakılmıştır.
b) Sanık hakkında katılan İsa’yı kasten yaralama suçundan verilen ve re’sen de temyize tabi bulunmayan hükme yönelik sanık müdafii 04.11.2009 tarihli dilekçe ile temyiz başvurusunda bulunmuş ise de; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 05/02/2008 gün ve 2008/1-9-15 sayılı kararı uyarınca, sanığın 06.11.2009 tarihli dilekçesi ile müdafiinin temyiz talebinin dikkate alınmayarak bu suçtan verilen cezanın onaylanmasına yönelik istemi temyizden vazgeçme olarak kabul edilmekle, belirtilen hüküm yönünden sanık müdafiinin temyiz isteminin CMK.nun 266 ve 317. maddeleri uyarınca reddine karar verilmiş ve hüküm Cumhuriyet Savcısı ile katılan İsa vekilinin temyiz istemleri üzerine incelenmiştir.
2- Oluşa, dosya içeriğine ve gösterilen gerekçeye göre; olaydan 4 gün önce mağdur-katılan İsa’nın yanında çalışan Selçuk’u basit nitelikte darp eden sanığın, olay günü mağdurla karşılaştıklarında bu olay nedeniyle aralarında çıkan tartışma sırasında cebindeki bıçağı çıkartarak ve rast gele sallayarak mağduru sol arka aksiler, sağ ön kol ve sol femur üst bölgelerinden yaraladıktan sonra engel neden bulunmadığı halde eylemine son vererek oradan uzaklaştığı, mağdurun sadece sol arka aksiler bölgeden aldığı darbe nedeniyle yaşamsal tehlike geçirdiği olayda; sanık ile mağdur arasında olay öncesine dayalı öldürmeyi gerektirir bir husumetin bulunmaması, sanığın özellikle mağdurun hayati bölgelerini hedef almaması, mağdurdaki darbelerin vurulduğu bölgelerden sadece birinin hayati önem taşıması ve sanığın fiiline kendiliğinden son vererek oradan uzaklaşması hususları birlikte değerlendirildiğinde, sanığın öldürme kastı ile hareket ettiğini gösteren kesin ve inandırıcı kanıtların bulunmadığı ve mahkemece suç niteliğinin tayininde isabetsizlik görülmediği anlaşıldığından, eylemin öldürmeye teşebbüs suçunu oluşturduğu yönüyle bozma isteyen tebliğnamedeki düşünce benimsenmemiştir.
3- Sanık hakkında katılan İsa’yı kasten yaralama suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebinin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, Cumhuriyet Savcısının ve katılan vekilinin eylemin öldürmeye teşebbüs suçunu oluşturduğuna yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine;
Ancak;
5237 sayılı TCK.nun 61. maddesi uyarınca temel cezanın belirlenmesi sırasında; suçun işleniş biçimi, suçun işlenmesinde kullanılan araç, suçun konusunun önem ve değeri, meydana gelen zararın ağırlığı ve sanığın kasta dayalı kusurunun ağırlığı göz önünde bulundurularak alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, Cumhuriyet Savcısının ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak (BOZULMASINA), 04.01.2011 gününde oybirliği ile karar verildi.