Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/3914 Esas 2017/11080 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK.nın 223/2-b maddesi uyarınca beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılama sonunda, sanığın müsnet suçu işlemediğinin sabit olduğu, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin sanığın cezalandırılması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükmün gerekçesinde sanığın mahkumiyetine yeterli,her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği kanaatine varılarak beraatine hükmedilmesine rağmen, hüküm fıkrasında "sanığın müsnet suçu işlemediğinin sabit olduğu" gerekçesi ile beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 1. bendindeki" sanığın müsnet suçu işlemediğinin sabit olduğu" ibaresinin “sanığın mahkumiyetine yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilememesi nedeniyle CMK"nın 223/2-e maddesi uyarınca” şeklinde değiştirilmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.