Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2012/27824 Esas 2014/22180 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2012/27824
Karar No: 2014/22180
Karar Tarihi: 22.12.2014

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2012/27824 Esas 2014/22180 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyetine karar vermiştir. Kararda, Tebligat Kanunu'nun 11. maddesine göre vekile tebliğ edilmesi gereken gerekçeli kararın yanlışlıkla sanığa tebliğ edildiği ve bu durumun temyiz süresini başlatmadığı belirtilmiştir. Kararda ayrıca, koşullu salıverilen hükümlülerin kendi alt soyu üzerindeki hak yoksunluğunun koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanabileceği ancak bu hususun hükmün düzeltilmesiyle çözülebileceği ifade edilmiştir. Kanunlar olarak da, Tebligat Kanunu'nun 11. maddesi, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi ve 5320 sayılı Yargıtay Kanunu'nun 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMK'nın 322. maddesi belirtilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2012/27824 E. , 2014/22180 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 11. maddesi uyarınca vekille takip edilen işlerde gerekçeli kararın vekile tebliği zorunlu olup, 29.08.2009 tarihli celsede Av. ..."ın sanık müdafii olarak duruşmaya katıldığı anlaşılmakla, müdafii yerine sanığa yapılan gerekçeli karar tebliği yasaya aykırı olup temyiz süresi başlatmayacağından, öğrenme üzerine 13.09.2010 havale tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin tahkikat neticelerine uygun olarak tecelli eden kanaat ve takdirine, tetkik olunan dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine; ancak:
5237 sayılı Yasanın 53. maddesinin 1. fıkrasının c bendinde yer alan hak yoksunluğunun, aynı maddenin 3. fıkrasına göre koşullu salıverilen hükümlünün kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmeye kadar uygulanabileceği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı ise de; yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı Yasanın 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından 5237 sayılı Yasanın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak, yerine, “53. maddenin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın c bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkranın diğer bentlerinde yazılı haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” denilmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.12.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.