MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ



Taraflar arasında görülen davada .... 31. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 07.11.2012 tarih ve 2011/178-2012/231 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin davalı Bankadan kredi talebinin bulunduğunu, 1.500.000 USD limitli, 60 ay vadeli, 6 aylık Euribor faizi üzerine %3,75 spread ilavesi ile belirlenecek faizli, bir kereye mahsus %1,25 komisyonlu ve erken geri ödeme halinde ise erken geri ödenen ana para üzerinden % 2 oranında erken geri ödeme komisyonu koşulları ile müvekkili şirketin kredi talebinin kabul edildiğini, kredi kullanıldıktan sonra davalı bankanın kredi faiz oranlarını tek taraflı haksız ve hukuka aykırı olarak artırmak için müvekkili şirketin nakde sıkıştığı anı bekleyerek kredi faiz oranlarını artırdığını, sözleşmeye uygun faiz ödenmesi durumunda kredinin kat edileceği tehdidi karşısında müvekkilinin mecburen talep edilen faizi ödemek zorunda kaldığını, bankanın bu haksız ve hukuka aykırı uygulamaları nedeni ile müvekkilinden fazladan 71.905 Euro tahsil ettiğini, erken geri ödeme halinde geri ödenen paranın % 2’si oranında komisyon almak yerine kendi belirlediği erken geri ödeme komisyonuna göre 3.062 Euro aldığını, müvekkili şirketin kredi limitleri müsait olmasına rağmen hiçbir gerekçe göstermeden sözleşmelerle taahhüt ettiği kredileri kullandırmadığını, müvekkili şirketi ödeme yapamaz hale getirdiğini, davalının bu haksız ve hukuka aykırı eylemi nedeni ile nakit akışındaki bozulmayı factoring şirketleri ile gidermeye çalıştığını, böylece kullandığı paranın maliyetinin artması sonucunun ortaya çıktığını, davalının bu tutumu nedeni ile müvekkili şirketin fazladan ödediği faiz tutarının 153.989 Euro olduğunu, davalının taahhütlerinin yerine getirmeyerek müvekkilinin nakit akışını bozduğu ve periyodik ödemeleri keyfi olarak açtığı kredili mevduat hesaplarından karşılayarak bu hesaptan yaptığı ödemelere fahiş fiyatlar uyguladığını, bu işlemler neticesinde müvekkili şirketin uğradığı zarar miktarının 12.130 Euro olduğunu, davalının limitlerin müsait olmasına ve yeterli teminatın bulunmasına rağmen zaman zaman keyfi uygulamalarda kullandırdığı kredilerin telafisi için rotatif krediler kullanılmasının zorunlu hale geldiğini, müvekkili şirketin kullandığı krediler sebebi
ile fazladan 9.733 Euro faiz ödemek zorunda kaldığını, davalı bankanın müvekkili şirketten haksız ve hukuka aykırı olarak tahsil ettikleri ile haksız ve hukuka aykırı olarak taahhütlerini yerine getirmeyerek müvekkili şirketin uğradığı zararlar toplamının 250.819,00 Euro olduğunu ileri sürerek, fazlaya dair talep ve dava hakları ile BK’nın 83/2. maddesinde yer alan tercih hakları saklı kalmak kaydı ile 250.819,00 Euro’nun faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili banka tarafından yapılan işlemlerin tamamen taraflar arasında akdedilen sözleşmelere uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, davalı Banka kayıtlarına göre erken ödenen kapama bedelinin 19.750,90 Euro olup, davacının alınması gerektiğini beyan ettiği 20.738 Euro’dan daha az olduğu, yine banka kayıtlarına göre 1392899 numaralı kredi için % 2 oranı üzerinden 17.277,54 Euro tutarında erken ödeme kapama kesintisi yapıldığı, bu kesinti oranın ise taraflar arasında akdedilen sözleşme şartları ve davalının 10/12/2007 tarihli yazısındaki orana uygun olduğu ve davacı tarafın bu oranı kabul ederek krediyi kullandığı, diğer krediler için kapama ilk yıldan yapıldığından % 5 oranında kesinti yapıldığı, bu oranında uygun olduğu, bu nedenle davacının davalı bankadan komisyon alacağının söz konusu olmadığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 0,90 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 06.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.