5188 sayılı Özel Güvenlik Hizmetlerine Dair Kanun"a aykırılık suçundan sanık ..."in anılan Kanun"un 18/d (19/d), 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 62 ve 52. maddeleri gereğince 17 kez 2.500,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi uyarınca hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına dair Balıkesir 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 26/11/2013 tarihli ve 2013/748 esas, 2013/861 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, sanığın deneme süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlemesi nedeniyle, 5271 sayılı Kanun’un 231/11. maddesi uyarınca hakkında verilen hükümlerin açıklanarak, anılan Kanun’un 19/d, 5237 sayılı Kanun"un 62 ve 52. maddeleri gereğince 17 kez 2.500,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Balıkesir 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 31/05/2016 tarihli ve 2016/279 esas, 2016/450 sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığı"nın 09/01/2017 gün ve 11067 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekinde bulunan dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 16/01/2017 gün ve KYB-2017/2885 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, sanığın başkanı olduğu kooperatifin güvenliğini sağlayan 17 kişilik özel güvenlik personelinin sigortalarını yaptırmadığından bahisle 17 kez cezalandırılmasına karar verilmiş ise de, 5237 sayılı Kanun’un “zincirleme suç” başlığı altında yer alan 43. maddesinde, “(1) Bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi durumunda, bir cezaya hükmedilir. Ancak bu ceza, dörtte birinden dörtte üçüne kadar artırılır. Bir suçun temel şekli ile daha ağır veya daha az cezayı gerektiren nitelikli şekilleri, aynı suç sayılır. Mağduru belli bir kişi olmayan suçlarda da bu fıkra hükmü uygulanır. (2) Aynı suçun birden fazla kişiye karşı tek bir fiille işlenmesi durumunda da, birinci fıkra hükmü uygulanır.” şeklindeki yasal düzenleme dikkate alındığında, sanığın eylemleri arasında hukuki bir kesinti olmadığı gözetilmeksizin, sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 43/1. maddesinin uygulanması gerekirken, her bir personel için ayrı suç kabul edilerek 17 kez cezalandırılmasına karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
5188 sayılı Özel Güvenlik Hizmetlerine Dair Kanun"un 19/1-d maddesi, "Bu Kanun"un 21"inci maddesinde belirtilen özel güvenlik malî sorumluluk sigortasını yaptırmadan özel güvenlik görevlisi istihdam eden kişi; kurum, kuruluş veya şirketlerin yöneticileri istihdam ettikleri her kişi için yüzelli gün adlî para cezası ile cezalandırılır." hükmünü amirdir.
Daha önce sanık hakkında 5188 sayılı Özel Güvenlik Hizmetlerine Dair Kanun"un 19/1-d, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 62 ve 52. maddeleri gereğince 17 kez 2.500,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi uyarınca hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar verildiği, sanığın deneme süresi içerisinde kasıtlı başka bir suç işlemesinin ardından ihbar üzerine daha önceki mahkumiyet hükmünün mahkemece aynen açıklandığı ve temyiz yasa yolu açık olmayan hüküm açısından 5237 sayılı Kanun"un 43.maddesinin uygulanması gerektiği halde uygulanmamış olması nedeniyle kanun yararına bozma yasa yoluna gelinerek kararın bozulmasının talep edildiği görülmüş ise de;
Sanık hakkında mahkumiyet hükmüne easa alınan 5188 sayılı Kanun"un 19/1-d maddesinde, sorumlu yönetici tarafından özel güvenlik mali sorumluluk sigortası yaptırılmadan istihdam edilen her kişi için ayrı ayrı ceza öngörülmüş olması ve mahkemece bu doğrultuda verilen kararda bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği bu nedenle yerinde görülmediğinden, kanun yararına bozma talebinin REDDİNE, 05/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.