Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Karar tarihi : 13/10/2015
Suçlar : Taksirle öldürme, 6136 sayılı Kanuna muhalefet
Hüküm : TCK"nın 85/1, 22/3, 62, 53/1-a-b-c-d-e, 63.maddeleri gereğince mahkumiyet
6136 sayılı Kanunun 13/1, TCK"nın 62, 52, 53/1-a-b-c-d-e.maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle öldürme ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan vekili, mahalli Cumhuriyet savcısı, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A-Sanık hakkında taksirle yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Temyiz dışı sanık ..."in ruhsatsız tabancasını kardeşi ... aracılığıyla arkadaşı sanık ..."a verdiği, sanık ..."ın arkadaşlarıyla birlikte tanık ..."ın kullandığı araçla gezmeye çıktığı, seyir sırasında oturduğu sağ ön koltukta sohbet etmek amacıyla arka koltuktaki arkadaşlarına doğru döndüğü, üzerinde taşıdığı ...e ait ruhsatsız tabanca ile doldur boşalt yapmak istediği sırada, silahın ateş alması sonucu çıkan merminin sol arka koltukta oturan arkadaşı ..."a isabet ettiği, ..."ın meydana gelen ateşli silahla vurulma neticesinde hayatını kaybettiği olayda, bilinçli taksirle hareket eden sanığın mahkumiyetine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekili ile mahalli Cumhuriyet savcısının sanığın olası kastla hareket ettiğine ilişkin ve sair, sanık müdafiinin ise sanığın basit taksir derecesinde kusurunun olduğuna ilişkin ve sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanma olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle öldürme suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün TCK’nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin 2 nolu bendinin 5. fıkrasının hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
B-Sanık hakkında 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmün esasını oluşturan kısa kararda, sanık hakkındaki temel cezasında TCK"nın 62. maddesi uyarınca indirim yapılarak neticeten 25 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesine rağmen, gerekçeli kararın hüküm kısmında "verilen 25 gün adli para cezasının TCK"nın 52. maddesi uyarınca günlüğü 20 TL"den hesap edilerek 500 TL adli para cezasına çevrilmesine" karar verilmiş ise de, infazda gerekçeli kararın esas alınması gerektiği de gözetildiğinde bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 23/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.