Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/170 Esas 2020/4114 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/170
Karar No: 2020/4114
Karar Tarihi: 27.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/170 Esas 2020/4114 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın kasten yaralama suçundan mahkumiyetine karar veren Asliye Ceza Mahkemesi'nin kararı, Yargıtay tarafından bozuldu. Bozma sebepleri şu şekildedir:
1. Sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, avukatının sunacağı delillerin değerlendirilmesine yer verilmeden ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nin kararlarına uygun şekilde hareket edilmeden savunma hakkının kısıtlanması.
2. Temyiz sırasında sanık lehine karar verilmesine rağmen, bozmada sanığın cezasının arttırılması ve kazanılmış hakların dikkate alınmaması.
Bu sebeplerle Yargıtay, Asliye Ceza Mahkemesi'nin kararını bozarak yeniden yargılama yapılmasını istedi.
Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır:
- 5271 sayılı CMK'nin 226. maddesi: Ek savunma hakkı
- 5237 sayılı TCK'nin 87. maddesi: Yaralama suçu
- Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin 6. maddesi: Adil yargılanma hakkı
- Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 36. maddesi: Hak arama hürriyeti
- 1412 sayılı CMUK'un 326. maddesi: Kazanılmış hakların korunması.

3. Ceza Dairesi 2020/170 E. , 2020/4114 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1)Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25/04/2017 tarihli ve E.2015/1167-K.2017/247 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesi hükmü gereğince ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK’nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (.../Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) kararlarında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
2)Mahkemece verilen 30/06/2015 tarihli ve E.2014/168-K.2015/250 sayılı hükmün sanık ve mağdur vekili tarafından sanık lehine temyiz edilmesine, mağdur vekilinin temyiz talebinin reddine karar verilmesine ve Dairemizce hükmün sanık lehine bulunması nedeniyle 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakları saklı tutularak bozulmasına karşın, bozmadan önceki hükümde sanık hakkında “9 ay” hapis cezasına ve tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verildiği halde, bozmadan sonraki hükümde sanık hakkında “2 yıl 1 ay” hapis cezasına ve 2. kez mükerrirliğe karar verilmesi nedeniyle kazanılmış hakka dikkat edilmemesi suretiyle 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesine aykırı davranılması ve sanık hakkında fazla ceza tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 27/02/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.