Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/12393 Esas 2017/11041 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 89/2-b, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü sanığın sevk ve idaresindeki otomobille gece vakti, iki yönlü, 17 metre genişliğindeki, asfalt kaplama yolda seyri sırasında, dosya içeriğindeki tespitlere göre şerit ihlali yapması sonucu, karşıya geçmek için seyrine göre solundan yola giren yaya katılan ...’a çarpması şeklinde meydana gelen, bir kişinin nitelikli şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda; sanığın kendi şeridinden çıkıp karşı şeride girerek kazaya sebep olması nedeniyle bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiği belirtilmiş, sırf şerit ihlalinin bilinçli taksir hali sayılamayacağı, düzenlenen kaza tespit tutanağına göre olay mahallinde sollama yasağı bulunmadığı, sanığın tam kusurlu şekilde şerit ihlali yaparak kazaya sebebiyet verdiği anlaşılmakla, bilinçli taksir koşulları bulunmadığı nazara alınmadan, hatalı gerekçe ile sanığa hükmolunan cezada 5237 sayılı TCK"nın 22/3. maddesi gereğince arttırım yapılmak suretiyle sanığa fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 28.12.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.