MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma-Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, tedbir ve yoksulluk nafakası ile tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı kadın tarafından erkek eş aleyhine evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedenine dayalı boşanma davası açılmış, ilk derece mahkemesince "davalı erkeğin kadına fiziksel şiddet uyguladığı ve sadakatsiz davrandığı" gerekçesiyle tam kusurlu kabul edilerek kadının davası kabul edilmiş, ilk derece mahkemesinin bu kararına karşı taraflarca istinaf kanun yoluna başvurulmuştur. Bölge adliye mahkemesince “...iddiaların davacı tarafça 15/02/2016 tarihinde açılan davada ileri sürüldüğü, tarafların bu dava devam ederken barışıp bir araya geldikleri, 3-4 ay kadar birlikte yaşadıkları, bu anlamda ilk dava tarihinden önceki olayların artık erkeğe kusur olarak yüklenmesine olanak bulunmadığı, kadın tarafından açılan birleşen dava tarihinin 28/03/2018 olduğu, davalı vekilin ise ikinci dava tarihinden sonra 17/09/2018 tarihli celsede müvekkilinin bir aydır başka bir şahısla evlendiğini beyan ettiği, dava tarihinden sonra meydana gelen olayların ıslahla dahi ileri sürülmesine yasal olanak bulunmadığı anlaşıldığından sadakatsizliğe ilişkin iddianın erkeğe kusur olarak yüklenmesi doğru görülmemiş ise de; dosya içinde mevcut tanık beyanları, davacı kadın hakkında düzenlenen adli rapor içeriği dikkate alındığında, en son barışma olayından sonra eşine şiddet uyguladığı anlaşılan erkeğin boşanmaya neden olan olaylarda tam kusurlu olduğunun anlaşılması karşısında, kusur tespitine yönelik mahkeme kararının sonucu itibariyle yerinde olduğu...” gerekçesiyle tarafların istinaf talebinin esastan reddine karar verilmiştir. Bölge adliye mahkemesince davalı erkeğin istinaf talebinin kusur belirlemesine yönelik kısmen kabulü kanaatine varıldığı halde hüküm kısmında davalının istinaf talebinin tümden reddine karar verilmek suretiyle gerekçe ile hüküm fıkrası arasında çelişki yaratılmıştır. Gerekçe ve hüküm arasında yaratılan bu çelişki tek başına bozma sebebi oluşturduğundan, hükmün münhasıran bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi hükmünün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma sebebine göre diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcın istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, oybirliğiyle karar verildi. 29.09.2021 (Çrş.)