Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/2568 Esas 2020/1646 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Beraat

1- Sanıklar hakkında “2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçlarını işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; Bozmaya uyularak yapılan yargılamada, her ne kadar suça konu faturaların ele geçirilemediği ve kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadığının tespit edilememesi nedeniyle beraatine karar verilmiş ise de, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığının anlaşılması, sanıkların savunmalarında da suçlamayı kabul etmediğini beyan etmeleri karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından; faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli ödeme belgeleri ve satıcının kasasına ya da banka hesabına girip girmediğinin tespiti ile faturaları düzenleyen mükelleflerin yeterli üretimi, mal girişi ya da stoku olup olmadığı da araştırılıp karşılaştırmalı bilirkişi incelemesi yaptırılması, gerektiğinde faturaları kullanan şirket yetkilileri dinlenilerek faturaları kimden ve hangi hukuki ilişkiye dayanarak aldıkları ve bunlarla ilgili belgeler olup olmadığı, sanıkları tanıyıp tanımadıkları sorulup sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik araştırma ile beraat hükmü kurulması,
2- Sanıklar hakkında 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından açılan davada, her takvim yılında işlenen suçun ayrı ve bağımsız suçları oluşturduğu gözetilerek her bir takvim yılı için ayrı ayrı hüküm kurulması yerine tek suç olarak kabulüyle yazılı şekilde hangi takvim yılından kurulduğu da belirtilmeksizin sanıklar hakkında tek beraat hükmü kurulması,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.