Yaralama - genel güvenliği tehlikeye sokma - 6136 sayılı Kanuna muhalefet - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/2510 Esas 2020/5941 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2510
Karar No: 2020/5941
Karar Tarihi: 22.06.2020

Yaralama - genel güvenliği tehlikeye sokma - 6136 sayılı Kanuna muhalefet - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/2510 Esas 2020/5941 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında yaralama, genel güvenliği tehlikeye sokma, 6136 sayılı Kanuna muhalefet ve mala zarar verme suçlamalarıyla Asliye Ceza Mahkemesi'nde dava açılmıştır. Mahkeme, sanığı mala zarar verme suçundan mahkum etmiş ve verilen adli para cezası kesindir, dolayısıyla bu hükmün temyizi mümkün değildir. Sanık, yaralama ve Kanuna muhalefet suçlarından da mahkum edilmiştir, ancak temyiz istemi reddedilmiştir. Genel güvenliği tehlikeye sokma suçundan ise sanık silahla yaralama eylemine ek olarak havaya üç el ateş ederek mağduru tehdit etmiştir. Mahkeme, sanığın suç vasfını yanlış tespit etmiştir ve bu nedenle karar bozulmuştur. Sanık, silahla tehdit suçundan mahkum edilmelidir. Kanun maddeleri olarak 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 317 ve 326/son maddeleri ve TCK'nın 106/3, 106/2-a ve 170/1-c maddeleri belirtilmiştir.

13. Ceza Dairesi 2020/2510 E. , 2020/5941 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Yaralama, genel güvenliği tehlikeye sokma, 6136 sayılı Kanuna muhalefet, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince sanığın temyiz itirazlarının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık hakkında yaralama, 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre sanığın temyiz istemi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
III-Sanık hakkında genel güvenliği tehlikeye sokma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın silahla yaralama eylemini gerçekleştirdiği ve ayrıca silah ile havaya üç el ateş etmek suretiyle mağduru silahla tehdit ettiğinin sübuta erdiği halde, sanık hakkında ek savunması da alınarak eylemin TCK’nın 106/3. maddesi delaletiyle 106/2-a. maddesinde düzenlenen silahla tehdit suçundan mahkumiyeti yerine, suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde TCK’nın 170/1-c maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi yollamasıyla yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca sonuç ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkın korunmasına, 22.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.