İzin tecavüzü suçundan sanık ...’ın 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu’nun 66/1-b ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair İzmir Hava Eğitim Komutanlığı Askeri Mahkemesinin 16/03/2015 tarihli ve 2014/504 esas, 2015/100 sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 14/12/2017 gün ve 94660652-105-35-9066-2017-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22/12/2017 gün ve 2017/71662 sayılı ihbarnamesi ile dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, sanık ...’ın adli sicil kaydında daha önce işlemiş olduğu suç nedeniyle verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair mahkumiyet kaydı bulunduğu, işbu yargılamaya konu suçun ise anılan kararların denetim süresinde işlediği cihetle, 5271 sayılı Kanun’un 231/8. maddesindeki “Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının verilmesi halinde sanık, beş yıl süreyle denetim süresine tâbi tutulur. (Ek cümle: 18/06/2014-6545 S.K./72. md) Denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemez.” şeklindeki hükme nazaran sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilemeyeceği gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Yukarıda sözü edilen kanuni düzenlemeler karşısında Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, İzmir Hava Eğitim Komutanlığı Askeri Mahkemesinin 16/03/2015 tarihli ve Esas 2014/504, Karar 2015/100 sayılı kararının CMK’nın 309/4 maddesi uyarınca BOZULMASINA, hükmün açıklanmasının geri bırakması kararı CMK’nın 223. maddesinde tanımlanan ve davanın esasını çözen karar niteliğinde olmadığından müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine, 05/03/2018 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.