MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 9. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İskenderun Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 21.06.2018 tarih ve 2015/57 E. - 2018/333 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Adana Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi"nce verilen 08/10/2019 tarih ve 2018/1295 E. - 2019/1067 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanunun’un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin davalı bankanın müşterisi olup, 19/07/2012 tarihli genel kredi sözleşmesi ile kredi kullandığını, davalı banka tarafından imza ettirilen genel kredi sözleşmesine dayalı verilecek kredinin kullanımı aşamasında davalı tarafça haksız ve hukuka aykırı olarak kesintiler ve ek ücretlendirmeler adı altında müvekkilinin haberi olmadan kesintiler yapıldığını, bu haksız kesintilere ek olarak müvekkilinden tek kalemde 55.500,00 TL erken kapama komisyonu ve ipotek fek masrafları alındığını, her ne kadar müvekkili tarafından imzalanan kredi sözleşmesinin içeriğinde müvekkili aleyhine dava konusu muhtelif masrafların alınacağına dair hükümler konulmuş ise de, TBK 20. maddesi kapsamında genel işlem şartına açıkça aykırı olarak yapılan bu düzenlemelerin hukuken yok sayılacağını ileri sürerek müvekkili şirketten haksız yere yapılmış bulunan tüm kesintiler bedelinin belirlenerek şimdilik 1.000,00 TL alacağın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, 29.11.2017 tarihli ıslah dilekçesi ile davalı bankadan 63.825,66 TL alacağın tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, talep edilen 1.000,00 TL"nin hangi alacak kalemlerinden oluştuğunun belirtilmediğini, taraflar arasında genel kredi sözleşmesi bilgilendirme formu düzenlendiğini, buna göre alınacak masraflar, komisyon ve diğer ücretlerin ayrıntılı bir şekilde belirtildiğini, müşterinin bu formu ve sözleşmeyi ayrıntılı bir şekilde inceleyip formu ve sözleşmeyi imzalandığını, 4.000.000,00 TL tutarlı kredi açıldığını, davacının basiretli bir tacir gibi hareket etme yükümlülüğü bulunduğunu, alınan masrafların ve komisyonların sözleşmenin kapsamı değerlendirildiğinde orantılı ve dengeli olduğunu, kredinin ticari kredi olması nedeniyle Tüketici Kanunu kapsamında olmadığını, 11/11/2014 tarihli dilekçesinde komisyon ve masraf tahsilatı ile 53.500,00 TL kredi kapama masrafının tahsilatını kabul ettiğini bildirdiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, iddia, savunma, toplanan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, 11/11/2014 tarihinde kapatılan kredilerin niteliği itibari ile kredi erken ödeme komisyonunun alınmaması ile ilgili bir ayrımın yapılmadığı, Ticari Kredilerden %5 oranında erken ödeme komisyonunun alınacağının belirlendiği, davacıdan alınan 53.500,00 TL kredi erken kapama komisyonu tutarının 2.960.777,18 TL kredi borcu ödeme tutarı toplamına oranının 0,018069579 olduğu ve faiz, komisyon, masraflar dahil toplam 3.695.460,96 TL kredi kapama tutarına oranının ise 0,014477219 olduğu, bu oranların bankanın alacağını bildirdiği azami %5 oranından daha az olduğu, davacı tarafından talep edilebilecek her hangi bir kesintiler toplamı tutarının olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından istinaf edilmiştir.
İstinaf Mahkemesince iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasında düzenlenen 19.07.2012 tarihli genel kredi sözleşmesi bilgilendirme formunda bankanın erken kapama ücreti (%5"e kadar), komisyon, masraf, ücret benzeri adı altında maliyetleri müşteriden talep edebileceğinin belirtildiği, 11.11.2014 tarihli davacının imzasını taşıyan ve davacı bankaya hitaben yazılan dilekçede "Masraf ve tahsilatını kabul ediyorum ve mutabıkım tüm işlemler bilgim dahilinde olup tahsilatların yapılmasını rica ederim." şeklinde olduğu, davacı muvafakati ile yapılan ödemenin iadesini isteyemeyeceğinden kredinin rotatif kredisi olup olmadığının bir öneminin bulunmadığı gibi, taraflar arasında düzenlenen 19/07/2012 tarihli Genel Kredi Sözleşmesi kapsamında davalı banka tarafından davacı şirkete 11 farklı USD cinsinden döviz kredisi kullandırıldığı, 06.12.2012 tarihinde 1.180.000,00 USD olmak üzere kullandırılan kredi miktarının toplam 2.400.000,00 USD (4.473.057,00 TL) olduğu, davacı tarafından 11/11/2014 tarihinde toplam 3.695.460,96 TL ödeme yapılmak suretiyle kredi borcunun kapatıldığı, kullandırılan kredi miktarı, ödeme tarihi ve erken ödenen miktar göz önüne alındığında davalı tarafından alınan erken kapama ücretinin makul olduğu gerekçesiyle davacı vekilince yapılan istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, istek halinde aşağıda yazılı 1.030,70 TL harcın temyiz eden davacıya iadesine, 02/02/2021 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.