Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2020/4433 Esas 2021/1153 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4433
Karar No: 2021/1153
Karar Tarihi: 01.02.2021

Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2020/4433 Esas 2021/1153 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yerel mahkeme tarafından verilen karar temyiz edilmiş. İlk olarak, katılan idare vekili tarafından yapılan temyiz reddedilmiş. Ardından sanığın temyiz itirazlarının incelenmesinde, 7242 sayılı Yasa ile 5607 sayılı Yasa'ya eklenen düzenlemelerin sanık lehine hükümler içerdiği görülmüştür. Ancak, TCK'nun 43. maddesinin uygulanabilmesi için \"bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi\" gerektiğinden, sanığın farklı işyerlerinde aynı gün yapılan aramada ele geçirilen kaçak eşyalarının zincirleme suç teşkil ettiği kabul edilerek, dosyaların birleştirilmesi gerektiği halde, bu yapılmamıştır. Bu nedenle sanığın temyiz itirazları yerinde görülmüş ve karar bozulmuştur. 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi, 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ve 5607 sayılı Yasa'ya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası, TCK'nun 43. maddesi ve CMUK'nun 321. maddesi kararda geçen kanun maddeleridir.

7. Ceza Dairesi 2020/4433 E. , 2021/1153 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I)Katılan ... İdaresi vekilinin 13.01.2016 tarihli ek karara yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Katılan ... İdaresi vekiline 30.12.2015 tarihinde usulüne uygun olarak tefhim edilen hükmü katılan ... İdaresi vekilinin CMUK"nun 310/1. maddesinde öngörülen 1 haftalık yasal süresinden sonra 13.01.2016 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla, mahkemenin temyiz isteminin reddine ilişkin 13.01.2016 tarihli ek kararı yasaya uygun bulunduğundan, katılan ... İdaresi vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle temyiz isteminin reddine dair ek kararın ONANMASINA,
II)Sanığın 30.12.2015 tarihli mahkumiyet kararına yönelik temyiz talebinin incelenmesinde ise;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Kabule göre de;
Uyap kayıtlarından yapılan incelemeye göre, mahkemenin TCK’nun 43. maddesi uygulanmasına esas aldığı Kocaeli 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2020/581 Esas (eski esas 2015/398 Esas) sayılı derdest dosyasında, temyize konu dosyadaki suç tarihi olan
06.05.2015 tarihinde yapılan aramada suça konu eşyaların ele geçirildiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK’nun 43. maddesinin uygulanabilmesi için "bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi" gerektiğinden, sanığa ait farklı işyerlerinde aynı gün yapılan aramada suça konu kaçak eşyalar ele geçirildiğinden eylemin tek suç oluşturacağı gözetilerek her iki dosyanın birleştirilmesi gerektiği halde, sanığın eylemlerinin zincirleme suçu oluşturacağı kabul edilerek ve kesinleşmediği halde, 2015/398 Esas, 2015/757 Karar sayılı dosya ile TCK"nun 43. maddesi uygulanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321.maddesi uyarınca sair yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA, 01.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.