Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/5782 Esas 2022/225 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter, kayıt ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

1) 213 sayılı VUK'nin 139. maddesine göre; vergi incelemeleri, esas itibarıyla incelemeye tabi olanın iş yerinde yapılır. İş yerinin müsait olmaması, ölüm, işin terk edilmesi gibi zaruri sebeplerle incelemenin yerinde yapılması imkansız olur veya mükellef ve vergi sorumluları isterlerse inceleme dairede yapılabilir. İş yeri faal olan mükelleflere, defter ve belgelerin vergi dairesine getirilmesi için yapılan tebligatlar usulüne uygun olmadığında suçun unsurları oluşmayacaktır. Somut olaya gelince, vergi denetmeni tarafından defter ve belgelerini ibraz etmesi için çıkartılan isteme yazısının tebliğ edildiğine dair tebliğ alındı belgesinde; sanığın hem iş yeri adresinin hem de ikamet adresinin yazılı olması ve tebliğin hangi adrese yapıldığının tam olarak tespit edilememesi karşısında, gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti açısından; suç tarihinde mükellefin hesaplarının dairede incelenmesine imkan veren 213 sayılı VUK’nin 139/2. maddesindeki istisnalardan birinin varlığının önceden belirlenip belirlenmediğinin, iş yerinde faaliyetin devam edip etmediğinin ilgili vergi dairesinden sorulması, iş yeri dışında inceleme yapılmasına ilişkin bir tespit varsa belgesinin istenmesi, aksi takdirde yapılan tebligatın atılı suç yönünden hukuki sonuç doğurmayacağı; tebligat usulüne uygun yapılmışsa sanığın savunmasında söz konusu belgelerin Çorum 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/160 Esas sayılı dosyasında olduğunun belirtilmiş olması ve vergi dairesi tarafından bu dosyanın konusunu teşkil eden “sahte fatura kullanma” suçu ile ilgili olarak 2009 yılı defter ve belgelerinin incelendiğinin dosya arasındaki tutanaklardan anlaşılmış olması karşısında; defter ve belgelerin incelendikten sonra vergi dairesi tarafından sanığa teslim edilip edilmediği, Çorum 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/160 Esas sayılı dosyasında incelenmiş ise bu incelemeden sonra sanığa teslim edilip edilmediği tespit edilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdir edilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ile mahkumiyet kararı verilmesi,
2) Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 12.01.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.