Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/5033 Esas 2022/368 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

1) Sanık hakkında, mühür bozma suçundan açılan kamu davasında; temyize konu dosyada, 02.02.2010 tarih ve 2010/6750 Esas sayılı iddianame ile 07.01.2010 tarihli suç tutanağı nedeniyle dava açıldığı, UYAP üzerinden yapılan sorgulamada, aynı yere ilişkin olarak 08.02.2010 tarih ve 2010/9479 Esas sayılı iddianame ile 29.01.2010 tarihli suç tutanağı nedeniyle Bakırköy 16. Asliye Ceza Mahkemesinde dava açıldığı, Mahkemenin 2010/94 Esas ve 2013/1048 Karar sayılı ilamı ile sanığın 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği ve kararın Yargıtay 21. Ceza Dairesi’nin 05.11.2015 tarih ve 2015/12650 Esas, 2015/4726 Karar sayılı ilamı ile bozulduğu, dava akıbetinin belli olmadığı, yine aynı yere ilişkin olarak 19.01.2011 tarih ve 2011/6029 Esas sayılı iddianame ile 19.11.2009 tarihli suç tutanağı nedeniyle Bakırköy 24. Asliye Ceza Mahkemesinde dava açıldığı, Mahkeme’nin 2011/161 Esas ve 2013/785 Karar sayılı ilamı ile sanığın kesin nitelikte 3000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği anlaşılmakla; sanık hakkında birden çok mühür bozma tutanağı düzenlenmiş ise, hukuki kesinti iddianame tarihi itibariyle oluşacağından, bu tarihten önce düzenlenen birden fazla mühür bozma eylemi varsa zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerekeceği, zincirleme suç ilişkisi içindeki eylemlerden bazılarının kesinleşmiş mahkumiyet hükmüne konu olmasının diğer eylemlerin dava konusu yapılmasına engel olmayacağı, bu kapsamda sonradan sübutu kabul edilen eylemler nedeniyle zincirleme suç hükümleri uygulanacağından, mevcut dosyadaki 02.02.2010 tarih ve 2010/6750 Esas sayılı iddianamenin 19.11.2009, 07.01.2010 ve 29.01.2010 tarihli suç tutanaklarını kapsadığı ve bu iddianamenin düzenlenmesi ile hukuki kesintinin oluştuğu, bu iddianamenin kapsadığı eylemlerin kendi arasında zincirleme suç hükümlerini oluşturacağı anlaşılmakla; ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 15.03.2016 tarih ve 2014/847 Esas ve 2016/128 Karar sayılı ilamında açıklandığı üzere, suçların zincirleme biçimde işlendiğinin tespit edilmesi ve mühür bozma tutanaklarından biri ya da birkaçı bakımından mahkumiyet hükmü verilmiş ise, eldeki diğer tutanak için zincirleme suç hükümleri uygulanarak, diğer tutanaklar bakımından açılan davalarda verilen cezaların mahsup edilmesi suretiyle hüküm verilmesi gerekeceği gözetilerek; incelemeye konu dosya bakımından yargılamaya devam olunarak yukarıda anlatılan ilkeler de değerlendirilip sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken mahkumiyet kararı verilmesi,
2) Kabule göre de;
a) Hükmün gerekçe kısmında, cezanın TCK’nin 51. maddesi uyarınca ertelenmesine karar verildiği belirtildiği halde, hüküm fıkrasında ertelemeye karar verilmemesi nedeniyle hem gerekçe ile hüküm fıkrası arasında çelişki oluşturulması hem de bozma kararı öncesi erteleme kararı verildiği ve aleyhe temyiz olmadığı gözetilmeden, yeniden erteleme kararı verilmeyerek sanığın kazanılmış hakkının ihlal edilmesi,
b) Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Bakırköy 6. Sulh Ceza Mahkemesinin 14.10.2008 tarih, 2007/252 Esas ve 2008/660 Karar sayılı ilamındaki mahkumiyetlerin, TCK'nin 125/1 ve 106/1. maddelerinde yazılı hakaret ve tehdit suçlarına ilişkin olması ve 02.12.2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bentler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK'nin 106/1. ve 125/1. maddesinde tanımı yapılan suçların da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; tehdit suçu ile birlikte işlenen hakaret suçunun uzlaşma kapsamına girmediği, ancak 24.11.2016 tarih ve 6763 sayılı Kanunla yapılan değişiklik uyarınca tehdit suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı dikkate alınarak, 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi uyarınca; ''Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.'' hükmü de gözetilerek, 6763 sayılı Kanun’un 35. maddesi ile değişik CMK'nin 254. maddesi uyarınca aynı Kanun'un 253. maddesinde belirtilen esas ve usule göre uzlaştırma işlemlerinin yerine getirilip getirilmediği araştırıldıktan sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilip, hakkında en ağır ilamın esas alınarak TCK'nin 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
c) Yargılama gideri olarak hesaplanan miktarın, CMK'nin 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun’un 100. maddesiyle eklenen değişiklik doğrultusunda terkin edilecek miktar olan 20,00 TL'nin altında olması nedeniyle hazineye yükletilmesi yerine sanıktan tahsiline karar verilmesi,
d) Suç tarihinin düzenlenen son tutanak tarihi olan "29/01/2010" olduğu gözetilmeden, gerekçeli kararda "07/01/2010" şeklinde yanlış yazılması yasaya aykırı,
e) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 13/01/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.