Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/14578 Esas 2022/429 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanıkların üzerlerine atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaştırma bürosuna tevdi edildiği ancak uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
1) Sanık ... hakkında dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyizinin incelenmesinde;
Sanık hakkında kurulan hükümde etkin pişmanlık hükümleri uygulanırken, uygulama maddesi olarak 5237 sayılı TCK'nin 168/2. maddesinin gösterilmemesi, mahallinde tamamlanması mümkün yazım eksikliği olarak görülmüş, 5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyizinin incelenmesinde;
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
a) Hüküm fıkrasının 6/1.bendinde; sanık hakkında erteleme yönünden; “Sanığın dosyaya yansıya kişilik özellikleri, müştekinin zararını karşılamış oluşu suç işleme husundaki eğilimi nazara alındığında hakkında verilen cezaya ilişkin hükmün açıklanmasının geri bırakılması halinde bir daha suç işlemeyeceğine dair mahkememizde olumlu kanaat oluşmadığından hakkında verilen cezaya ilişkin hükmün CMK 231. Maddesi gereğince açıklanmasının geri bırakılmasının uygulanmasına yer olmadığına, aynı gerekçelerle TCK 50 ve 51 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına” şeklinde karar verildiği halde, 6/2.bendinde “sanığa verilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının 5237 sayılı TCK’nun 51 maddesi gereğince takdiren ertelenmesine” denilmek suretiyle hükümde karışıklık yaratılması,
b) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 6/1. bendinden "ve 51" ibarelerinin çıkartılması, yine hükmüm fıkrasından TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin 7. maddesinin çıkartılarak yerine "Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli iptal kararı ile oluşan duruma göre sanık hakkında TCK'nin 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasına" cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13.01.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.