Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama, mala zarar verme
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 53/1, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet
CK"nın 151/1, 21/2. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama ve mala zarar verme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A-Sanık hakkında taksirle yaralama suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın idaresindeki araçla gece vakti şehir merkezinde ters yönde seyir halinde olduğunu göre polis ekibince durdurulmak istendiği, sesli dur ihtarına uymayan sanığın araçla kaçmaya başladığı, şehir merkezindeki kovalamaca sırasında bir kavşakta kırmızı ışık ihlali yaptığı, polis ekibini uyarılarına rağmen aşırı hızla seyrederek kaçmaya devam ettiği, şehir merkezinden çıkarak Bor Şeker fabrikası mevkiine kadar geldiği, bu sırada polis ekibinin havaya 5-6 el uyarı ateşi açmasına rağmen durmadığı, fabrikayı geçtikten sonra çobanları tarafından yolun karşısına geçirilmek istenen koyun sürüsüne çarptığı, araçtan inerek kaçmaya çalıştığı, polisin havaya ateş açması üzerine yakalandığı, aracında yolcu olarak bulunan Gülbahar"ın vücudunda orta derecede kemik kırığı meydana gelecek şekilde, Uğur"un ise hayati tehlike geçirecek, ağır derecede kemik kırığı, yüzde sabit iz meydana gelecek ve duyu organ işlevinin sürekli zayıflaması şeklinde yaralandığı, katılan ..."a ait sürüdeki 42 koyunun öldüğü olayda, bilinçli taksirle hareket eden ve asli kusurlu olan sanığın mahkumiyetine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanık hakkında belirlenen temel cezasında TCK’nın 22/3. maddesi uyarınca artırım yapılması sırasında cezanın “2 yıl 3 ay hapis cezası” yerine “1 yıl 15 ay hapis cezası” olarak belirlenmesi suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
14/02/2015 olan suç tarihi gerekçeli karar başlığına 10/12/2015 olarak yazılmış ise de; bu husus mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05.03.2020 tarihli ve 2018/12-399 Esas-2020/154 Karar sayılı ilamında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine ve (b) bendinde yer alan ""suçun işlenmesinde kullanılan araçlar"" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-Sanık hakkında temel ceza belirlenirken uygulama maddesi olarak TCK"nın 89/4. maddesi yerine 89/1. maddesinin gösterilmesi,
3-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanma olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hükmün A fıkrasının 1 nolu bendinde yer alan ""sanığın amaç ve saiki" ile “suçun işlenmesinde kullanılan araç” ibarelerinin hükümden çıkarılması, hükmün A fıkrasının 1 nolu bendindeki “89/1. maddesi” ibaresi çıkarılarak yerine “89/4. maddesi” ibaresinin eklenmesi, yine hükmün TCK’nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin A fıkrasının 5 nolu bendinin hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
B-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Dosya kapsamından, sanığın meydana gelen kaza açısından bilinçli taksirle hareket ettiği, atılı mala zarar verme suçunun ise kasten işlenebilen suçlardan olduğu dikkate alındığında, sanığın unsurları oluşmayan atılı suçtan beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafinin temyiz itirazları yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8.maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.