Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/27391 Esas 2022/575 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

1)Sanıklar ..., ... hakkında dolandırıcılık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde;
Ayrıntıları Yargıtay Genel Kurulunun 05.11.2019 tarihli , 2019/11-218 Esas ve 2019/636 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere, ilk hükmü temyiz etmeyen sanık ... ile sanıklara atılı dolandırıcılık suçunun uzlaşma kapsamında kaldığından bahisle bozulmasına karar verilen ilk hükme yönelik temyiz talebi süre yönünden reddedilen sanık ... hakkındaki yerel mahkemece verilen 05.03.2014 tarihli 2011/7 Esas ve 2014/53 Karar sayılı hükmün kesinleştiği, 6763 sayılı Yasanın 34. maddesi ile değişik CMK'nin 253 ve 254. maddeleri gereğince uzlaşma hükümlerin infaz sırasında gözetilebileceği halde, bozma sonrası uzlaşma hükümleri yönünden sirayet ettirilerek kurulan mahkûmiyet hükümlerinin hukuki değerden yoksun olduğu anlaşılmakla, dava dosyasının bu yönden incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2)Sanık ... hakkında dolandırıcılık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Sanık üzerine atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaştırma bürosuna tevdi edildiği ancak uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Bozmaya uyularak yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
3)Sanık ... hakkında dolandırıcılık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15.11.2018 tarihli, 2018/339 Esas ve 2018/536 Karar sayılı kararında, “Farklı yargı çevresindeki ceza infaz kurumunda başka bir suçtan hükümlü olarak bulunan, asıl mahkemesince yapılan sorgusu sırasında duruşmadan bağışık tutulma isteğinde bulunmayan sanığın hükmün açıklandığı son oturumda hazır bulundurulmayıp yokluğunda yargılama yapılarak mâhkumiyetine karar verilmesi savunma hakkının sınırlandırılması niteliğinde olduğu” şeklindeki kararı uyarınca, başka suçtan Ordu Açık Cezaevinde hükümlü olarak bulunan ve duruşmalardan vareste tutulmaya dair bir talebi de bulunmayan sanığın, hükmün tefhim olunduğu oturumda hazır bulundurulmadan veya SEGBİS yolu ile duruşmaya katılması da sağlanmadan yokluğunda yargılamaya devamla mahkumiyet hükmü kurulması suretiyle 5271 sayılı CMK’nin 193 ve 196. maddelerine aykırı davranılarak savunma hakkının kısıtlanması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17.01.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.